การถวายผลไม้ที่มีเมล็ดแด่พระภิกษุ

ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่ ... สัมณกัปปะ ๕ อย่าง [จุลวรรค]

ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่ ... อธิบายการทำกัปปิยะและวัตถุที่ใช้ทำกัปปิยะ [มหาวิภังค์]

ผมไม่รู้เรื่องพระวินัยเลย อยากทราบว่า สิกขาบทนี้ ทรงบัญญัติเพื่อประโยชน์อะไรครับ สำหรับพระภิกษุ พืชที่อาจจะงอกได้ไม่ควรแก่การบริโภคหรือครับ

ขอบคุณครับ

มีเรื่องราวที่เกิดขึ้นในยุคนั้น ซึ่งชาวบ้านเขาเชื่อถือว่าพืชมีชีวิต นักบวชไม่ควรทำลาย อนึ่งพระพุทธองค์ทรงอนุโลมตามชาวโลกเพื่อความอยู่ผาสุกของพระสงฆ์ และถ้าพืชเหล่านั้นผ่านการทำวินัยกรรม (ทำกัปปิยะ) แล้วก็ฉันได้ครับ
ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่ ... ว่าด้วยเรื่องภิกษุชาวรัฐอาฬวี [มหาวิภังค์]

ภิกษุที่ประพฤติตามพระวินัย ทำให้กาย วาจา งาม และอยู่กันอย่างผาสุกค่ะ

ผมสงสัยอีกว่า มีเหตุเกิด จึงเกิดสิกขาบท ในหัวข้อนี้ อาบัติเป็นปาจิตตีย์ หากตายในสงฆ์ ก็ต้องไปเกิดในอบายภูมิ ก็เลยเห็นว่า ต้องมีเหตุที่ยังไม่เกิดอีกมาก หรือเหตุเกิดหลังพุทธกาล แต่ไม่มีพระพุทธองค์มาบัญญัติ ซึ่งหมายความว่า ภิกษุอาจล่วงสิ่งอื่น ที่ไม่ได้อยู่ในพระวินัยหรือเปล่า? และก็ต้องไปสู่อบายใช่หรือไม่ครับ?

ขออนุโมทนาครับ

ในสมัยครั้งพุทธกาล พระพุทธองค์บัญญัติมหาปเทส คือข้ออ้างใหญ่ไว้แล้ว คือสิ่งใด ที่มิได้บัญญัติไว้ว่าควรหรือไม่ควร พระวินัยธร สามารถเทียบเคียงได้ อนึ่งผู้ที่บวชเพื่ออุทิศแด่พระศาสนา ย่อมไม่เห็นแก่สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ยิ่งไปกว่าพระธรรมและพระวินัย ดังนั้น สิ่งใดที่ไม่เหมาะสมแก่บรรพชิต ถ้าพระภิกษุขืนทำ คงต้องอาบัติทุกกฏ เพราะทำไม่ดี และอาบัตินั้น ย่อมห้ามสวรรค์และมรรคผลด้วยเช่นกัน