ขี้โกรธ
เป็นคนที่โกรธง่ายเพราะเป็นผู้สะสมความโกรธมามาก เพราะขาดเมตตา เพราะขาดการฟังพระธรรม เพราะยังดับโทสะยังไม่ได้ เพราะยังไม่ได้อบรมเจริญปัญญา..
เชิญคลิกอ่านได้ที่นี่...
เป็นคนที่โกรธง่าย เพราะเป็นผู้สะสมความโกรธมามาก เพราะขาดเมตตา
เอ่ แต่ป้าผมก็มักเป็นคนโกรธบ่อยนะ เพราะลูกหลาน คนรอบข้างและมักพยาบาทเนื่องมาจากเลี้ยงลูกหลานแต่ไม่ได้ดั่งใจ แต่ก็มีเมตตาชอบช่วยเหลือคนด้อยโอกาส เช่น เก็บเด็กมาเลี้ยงให้การศึกษา เลี้ยงหลาน ช่วยเหลือคนจน ทำบุญที่วัด เปิดโรงทาน เป็นต้น
ขณะใดโกรธ ขณะนั้นก็เป็นอกุศล ขณะใดมีจิตช่วยเหลือผู้อื่น ก็เป็นความดีเป็นกุศลก็คนละขณะ และก็เป็นธรรมะ "ทำ" ไม่ให้โกรธ "ทำ" ไม่ได้ แต่เข้าใจได้ว่าเป็นธรรมที่เกิดขึ้น (จากการสั่งสม) ควรอบรมเจริญปัญญาด้วยการฟังและเข้าใจพระธรรมเพื่อการละคลาย อกุศลธรรมในขณะต่อๆ ไป
ขออนุโมทนา
ให้รู้ว่าความโกรธเป็นธรรมะที่ไม่ใช่เรา ค่อยๆ อบรมปัญญาจนกว่าจะไถ่ถอนความเป็นตัวตนออก เมื่อบรรลุเป็นพระอนาคามีเมื่อไหร่ก็จะดับความโกรธได้เป็นสมุจเฉทค่ะ
เป็นของธรรมดา ทุกคนยังความโกรธ อาศัยความเข้าใจย่อมเข้าใจ และเมื่อรู้โทษของความโกรธ ก็ฟังพระธรรมไปเรื่อยๆ ครับ..ธรรมทำหน้าที่เองครับ..
ขออนุโมทนา
เวลาเราโกรธ คนรอบข้างเค้าก็ลำบากใจที่จะพูดด้วยกับเราครับ บางทีเขาเหมือนจะอยากพูดด้วยดีๆ แท้ๆ แต่กลายเป็นว่า เขาก็โกรธด้วย เพราะปัญญาไม่พอทั้งคู่นั่นเอง
ครับ...อนุโมทนา
ผมก็ยังมีความโกรธและหงุดหงิด อยู่ทุกวันเลยครับ แม้จริงๆ แล้วมันจะเป็น "ธรรม" ไม่ใช่ผม
ขออนุโมทนาครับ
อ้างอิงจาก : ความคิดเห็นที่ 3 โดย เจริญในธรรม
เป็นคนที่โกรธง่ายเพราะเป็นผู้สะสมความโกรธมามาก เพราะขาดเมตตา
เอ่ แต่ป้าผมก็มักเป็นคนโกรธบ่อยนะเพราะลูกหลาน คนรอบข้างและมักพยาบาทเนื่องมาจากเลี้ยงลูกหลานแต่ไม่ได้ดั่งใจ แต่ก็มีเมตตาชอบช่วยเหลือคนด้อยโอกาสเช่นเก็บเด็กมาเลี้ยงให้การศึกษา เลี้ยงหลาน ช่วยเหลือคนจน ทำบุญที่วัด เปิดโรงทาน เป็นต้น
โกรธจริงๆ หรือ ปากร้าย ครับ