ฟังธรรมโดยไม่ง่วงนอน....ทำได้อย่างไร?
วันนี้มีเรื่อง ๑ ที่อยากจะแบ่งปันเผื่อมีใครสนใจ คือพอดีนึกเบื่อตัวเองสุดๆ ที่ทุกครั้งที่ไปมูลนิธิ ฯ หลังอาหารมื้อกลางวัน ช่วงบ่ายวันอาทิตย์ เป็นช่วงที่อยากจะฟังธรรมให้เข้าใจมากที่สุด ไม่อยากจะลุกไปไหนและที่สำคัญไม่อยากจะง่วงนอนเลย แต่ก็เกิดอาการง่วงสุดๆ แทบทุกครั้ง พยายามทุกอย่าง ไม่ว่าจะกินกาแฟก็แล้ว อะไรก็แล้ว ก็ยังไม่วายง่วง ก็เลยคิดหาวิธีต่างๆ นาๆ ที่จะเอาชนะเจ้าความง่วงนี้ให้ได้ จนในที่สุดก็คิดอะไรได้อย่างหนึ่ง ขออนุญาติใช้คำสวยๆ นี้หน่อยก็แล้วกันนะคะ โภชเณมัตตัญญุตา (คุณคำปั่นคะช่วยดูด้วยค่ะว่าพี่เขียนถูกหรือปล่าว?) ถ้าจำไม่ผิดก็คือการทานอาหารแต่พอดี ไม่ทานมากจนเกินไป
วันนี้ตัวเองก็เลยอดทนลองทานอาหารให้น้อยๆ คือพยายามทานให้ไม่ค่อยจะอิ่มดี พอดื่มน้ำเข้าไปก็อิ่มพอดี แล้วก็ไม่ทานกาแฟ พอถึงเวลาบ่ายสองโมง ๑๕ ท่านอาจารย์ก็เข้ามาที่ห้องสนทนาธรรม เชื่อหรือไม่คะท่าน ตลอดระยะเวลาการสนทนาตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ ดิฉันไม่เกิดอาการง่วงเลยแม้แต่นิดเดียว และที่สำคัญที่สุดก็คือ ดิฉันตั้งใจฟังธรรม รู้เรื่องและเข้าใจดีด้วย และก็แทบจะไม่ต้องลุกไปห้องน้ำบ่อยๆ อย่างที่เคยเป็นด้วย
เพิ่งจะรู้และเข้าใจในประโยชน์ของการทานน้อยก็วันนี้เองแหละค่ะ จึงนำมาบอกกล่าวเพื่อนๆ เผื่ออาจจะเป็นประโยชน์แก่บางคนได้ ไม่สงวนลิขสิทธิ์ค่ะ ได้ผลยังไงก็บอกต่อๆ กันด้วยนะคะ เพราะเคยเห็นท่านอื่นๆ ก็นั่งสับประหงกกันเป็นประจำในห้อง ดูๆ แล้วก็ไม่เป็นการเคารพพระธรรรธและผู้แสดงธรรมทุกท่านด้วยค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
การทานให้รู้จักประมาณ ไม่มากจนเกินไป พิจารณาด้วยปัญญาย่อมเป็นประโยชน์มากครับ
เชิญคลิกอ่านที่นี่ครับความเป็นผู้รู้จักประมาณในโภชนะ ผู้รู้จักประมาณในการฉันอาหาร โทณปากสูตร .. คาถากันบริโภคอาหารมากขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์
หนูก็ง่วงค่ะน้าแอ๊ว คุณพ่อบอกว่าง่วงก็ให้รีบออกไปข้างนอกเลยนะ ไปเดินซะ ล้างหน้าแล้วเข้ามาใหม่ มานั่งหลับอายเขาอ่ะ (>_<) แต่จริงๆ แล้วง่วงก็เป็นธรรมะใช่ไหมคะ :D
ขออนุโมทนาค่ะ
สองอาทิตย์มานี้ก็ทานอาหารน้อย รู้สึกว่าดีเหมือนกันค่ะ
อนุโมทนาค่ะพี่แอ๊ว
" การประมาณในการบริโภค " เห็นด้วยค่ะ ทำให้ไม่เกิดโรคมากด้วยนะคะ
ถ้าไม่ดูทีวีมาก ไม่ฟังเพลงมาก เกินไป ก็ไม่ฝันด้วยค่ะ หลับสนิทดี
ตอนอยู่ดอยสะเก็ดไม่มีทีวี ไม่มีสเตอริโอ ไม่ได้ต่อต้านนะคะ
ตามสภาพการณ์ขณะนั้นค่ะ
ความคิดเห็นที่ 4 หนูก็ง่วงค่ะน้าแอ๊ว คุณพ่อบอกว่าง่วงก็ให้รีบออกไปข้างนอกเลยนะ ไปเดินซะ ล้างหน้าแล้วเข้ามาใหม่ มานั่งหลับอายเขาอ่ะ (>_<) แต่จริงๆ แล้วง่วงก็เป็นธรรมใช่ไหมคะ :D
นั่งหลับอายเขา (>_<) แต่จริงๆ แล้วนะคะ น้าแอ๊วเคยคุยกับท่านอาจารย์และท่านก็บอกว่า เป็นการไม่เคารพพระธรรม และไม่เคารพผู้ที่กำลังแสดงเป็นอย่างยิ่ง น้าแอ๊วเห็นด้วยกับท่านทุกประการค่ะ ถึงได้พยายามหาหนทางที่จะแก้ความง่วง ช่ายลูกอย่างที่หนูบอก ง่วงก็เป็นธรรม แต่ปัญญาเรามันยังไม่ถึงขั้น เรามันก็ได้แค่พูดตาม เอาเข้าจริงๆ ก็สัปปะหงกทุกที
คราวนี้ลองดูอีก ลองคอนเซ็บเดิม อีก ๒ ครั้งแล้วปรากฏว่าได้ผลจริงๆ ค่ะ ใครจะลองยืมไปใช้ดูก็ได้ไม่สงวนลิขสิทธิ์นะคะ อ้อ แล้วก็ได้ทดลองกลับไปกินอิ่มๆ เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ก็ปรากฏว่าง่วง ง่วง ง่วงแล้วก็ง่วงตามเคย สรุปก็คือการทานอาหารมากเกินความต้องการ ผลก็คือ ง่วงตามมาอย่างแน่นอน 100% มาฟังธรรมแต่ไม่ได้ฟังธรรม เฮ้อ..กลุ้ม
ฉะนั้นลองคิดดูนะคะ อาทิตย์ ๑ เรามีโอกาสได้มาฟังธรรมจากปากท่านอาจารย์และท่านวิทยากรทั้งหลาย แต่เราก็ดันมานั่งหลับ มานั่งสัปปะหงก เราโดนโลภะลากไปลากมา แล้วก็ยอมเค้าซะด้วย ถามว่าแล้วมามูลนิธิ ฯ ทำไม? น่าคิดนะคะ ช่วยถามตัวเองด้วยละกัน
