ขอถามเรื่องกุศลครับ
เวลาเรารู้สึกตัวเช่น เดิน นั่ง จะเป็นกุศลหรือเปล่าครับ ถ้าไม่ใช่ ทำไมพระบางองค์ถึงให้รู้แต่อิริยาบถล่ะครับ
การรู้สึกตัวว่า เรากำลังนั่ง เรากำลังยืน เรากำลังเดิน เรากำลังนอน จิตเป็นอกุศลก็มีจิต เป็นกุศลก็มี ถ้าขณะใดที่จิตไม่เป็นไปในทาน ศีล ภาวนา พึงทราบว่า ชวนจิต ของปุถุชนทั้งหลายเป็นไปกับอกุศลทั้งหมด แม้ว่าจะรู้ตัวว่ากำลังนั่งอยู่ก็ตาม ดังนั้นการศึกษาพระธรรมเป็นเรื่องละเอียด การปฏิบัติธรรมก็เป็นเรื่องละเอียด ควรศึกษาอย่างละเอียดรอบคอบเพื่อการไม่เป็นผู้เข้าใจผิดครับ
ขออนุโมทนาความคิดเห็นที่ 1 ครับ
พระธรรมเป็นคำสอนเพื่อให้เกิดความเข้าใจของตน โดยไม่เชื่อถือตามเพียงเพราะมีผู้กล่าวไว้อย่างนั้น
ความเข้าใจเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้ ก็ด้วยการค่อยๆ ศึกษาให้เข้าใจว่า กุศลคืออะไรอกุศลคืออะไร ที่เรียกว่าเราหรือของเรานั้นจริงๆ แล้วคืออะไร เพราะสิ่งเหล่านี้มีความละเอียดเกินกว่าที่ใครจะคิดไปเองว่ารู้อยู่แล้ว เข้าใจแล้ว ไม่ต้องศึกษาอีกแล้ว มิฉะนั้นแล้ว การตรัสรู้และการแสดงธรรมของพระผู้มีพระภาคก็คงไม่ใช่สิ่งพิเศษที่เกิดขึ้นในโลก
การรู้สึกตัวในการเดิน การนั่ง การนอน เป็นไปด้วยโลภะก็ได้ โทสะก็ได้ โมหะก็ได้ หรือมีสติเกิดระลึกลักษณะของสภาพธรรมะที่กำลังปรากฏ ในการเดิน นั่ง ก็ได้ แต่ไม่ใช่ตัวตนไปจดจ้อง ท่าเดิน ท่านั่ง ต้องเป็นปัญญาที่รู้ความต่างกันของขณะที่สติเกิดกับขณะที่หลงลืมสติค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การอบรมเจริญวิปัสสนานั้น เป็นเรื่องของปัญญา ในการรู้ว่าขณะนี้กำลังเดิน กำลังนั่ง ขณะนั้นปัญญารู้อะไร ถามเด็ก เด็กก็รู้ว่าเดิน นั่ง ขณะนั้นปัญญารู้อะไร ในอรรถกถาสติปัฏฐานสูตรได้อธิบายว่า สุนัขบ้านก็รู้ว่า เดิน นั่ง แต่ไม่ใช่การอบรมปัญญา การอบรมปัญญาที่ถูกต้องนั้นหมายความว่าไม่ว่าอิริยาบถใดก็มีธรรม อะไรคือธรรม สิ่งที่มีจริง ในขณะนี้ เห็น มีจริงเป็นธรรม เสียงมีจริง เป็นธรรม แข็งมีจริง เป็นธรรม เป็นต้น มีจริงไม่ว่าอยู่ในอิริยาบถใด และที่สำคัญควรมีความมั่นคงจากการฟังในเรื่องที่ว่า ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา บังคับไม่ได้ สติก็เป็นธรรมและเป็นอนัตตาบังคับไม่ได้ด้วย จึงไม่มีตัวตนที่จะไปเลือกที่จะไปกำหนดให้รู้ตรงนั้น ตรงนี้ ซึ่งขัดกับความเป็นอนัตตาและไม่ใช่สติ แต่มีความต้องการจดจ้องซึ่งเป็นโลภะ โดยไม่รู้ตัวเลยดังนั้นควรเข้าใจขั้นการฟังพื้นฐานว่าธรรมคืออะไร ฟังให้เข้าใจ มีธรรมเป็นที่พึ่งไม่ใช่มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง เชื่อเพราะเป็นเหตุผลตรงกับธรรมที่พระพุทธเจ้าแสดง
ขออนุโมทนาเชิญคลิกฟังที่นี่....ธรรมะคือสิ่งที่มีจริง
ต้องมีพื้นฐานที่มั่นคงว่าทุกอย่างเป็นธรรมะ
ศึกษาลักษณะของสภาพธรรมที่ปรากฏ
ควรศึกษาพระธรรมวินัยให้เข้าใจก่อนที่จะไปปฏิบัติในสิ่งที่ท่านเองก็ยังไม่เข้าใจพระพุทธศาสนาสอนให้รู้ เพื่อละความไม่รู้เมื่อศึกษาจนรู้บ้างแล้ว ก็จะทราบหนทางที่ถูกต้องด้วยปัญญาของท่านเอง
ขออนุโมทนา
ทำไมจึงเชื่อตามผู้อื่นว่าการเดินหรือการนั่งจึงจะเป็นกุศลล่ะคะ?
เป็นเหตุเป็นผลหรือไม่ เป็นสิ่งที่จะต้องคิดเอง ไม่ใช่เชื่อตามพระบางรูปที่กล่าวตามๆ กันมา ดังนั้นจึงควรศึกษาเองให้เข้าใจเสียก่อนว่าอิริยาบถคืออะไร? รู้อิริยาบถแล้วได้ประโยชน์ตรงไหนหรือเปล่า? และที่สำคัญเพื่ออะไร?
