ความสำคัญของการศึกษาพระธรรม

๑. เพราะมีปัญญาเข้าใจความจริง เห็นประโยชน์ของกุศล เห็นโทษของอกุศล และ เห็นสิ่งอื่นว่าไม่มีสาระ

๒. ผู้ศึกษาพระธรรมด้วยความจริงใจ กุศลธรรมย่อมเจริญ อกุศลธรรมย่อมเสื่อมไป ย่อมเข้าถึงความเจริญยิ่งๆ ขึ้นไป

๓. อกุศลธรรมเจริญ กุศลธรรมเสื่อม มีความตกต่ำเป็นธรรมดา

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

1. ไม่เห็นความสำคัญเพราะไม่ได้เกิดปัญญาที่เห็นประโยชน์ ไม่ได้สะสมความเห็นถูก มา ฟังธรรมเพราะทุกข์ใจ ไม่เป็นไปเพื่อให้เข้าใจ ไม่ได้ชื่อว่าเห็นความสำคัญ ปัญญา นั่นเองที่สะสมมาและเกิดขึ้นย่อมทำให้เห็นความสำคัญของการศึกษาธรรมเพราะเป็น ไปเพื่อละ ละความไม่รู้ ขัดเกลากิเลส

2. รู้ความจริง รู้แล้วจึงละ ละความไม่รู้ กุศลธรรมเจริญเพราะรู้ความจริง เชิญคลิกอ่านที่นี่ครับ

ศึกษาธรรมะเพื่ออะไร

ประโยชน์อย่างแท้จริงของการศึกษาพระธรรม

การศึกษาพระธรรมที่ทรงแสดงเพื่ออะไร

จุดประสงค์ที่ถูกต้องของการศึกษาพระธรรม คืออะไร

จุดประสงค์คืออะไร

ศึกษาธรรมเพื่อขัดเกลาและเป็นคนดี

3. ไม่รู้ความจริง สะสมความไม่รู้ ไม่พ้นไปจากสังสารวัฏฏ์ อกุศลธรรมเจริญ เสื่อมจากกุศลธรรม ไปสู่ทุคติโดยมากครับ ขออนุโมทนา

อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

๑. ถ้าไม่ได้ศึกษาพระธรรม ไม่ได้ฟังพระธรรม ย่อมไม่สามารถที่จะมีความเข้าใจได้ว่า พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้อะไร และทรงแสดงอะไร ธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้และทรงนำมาแสดงนั้น เป็นความจริง เป็นสิ่งที่มีจริง ทุกประการ ไม่ใช่สัตว์บุคคลตัวตน เป็นสภาพธรรมแต่ละอย่างๆ เท่านั้น (นามธรรมกับรูปธรรม) ความจริงทั้งหลายเหล่านี้นี่เอง ที่ทำให้ผู้ที่รู้แจ้ง บรรลุถึงความเป็นพระอริยบุคคลได้ เมื่อได้ฟังได้ศึกษา ความเข้าใจก็จะเพิ่มขึ้นไปตามลำดับ ความมั่นคงในหนทางที่ถูก และการเห็นความสำคัญของการอบรมเจริญปัญญา ก็จะค่อยๆ เพิ่มขึ้นไปตามลำดับด้วยเช่นกัน

๒. จากความไม่รู้ จากความมืดสนิท ไปสู่ความรู้ ไปสู่ความเข้าใจที่ถูกต้อง แสงสว่างของปัญญาก็จะค่อยๆ เพิ่มขึ้น เจริญขึ้น เพราะได้ศึกษาได้ฟังพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง ชีวิตของผู้ที่มีความเห็นถูก มีความเข้าใจถูก จะคิดทำแต่สิ่งที่ดีงาม กุศลในชีวิตประจำวัน ก็จะเจริญขึ้น อกุศลลดน้อยลงตามลำดับของความเข้าใจ

๓. เนื่องจากได้สั่งสมอกุศล สั่งสมอวิชชา (ความไม่รู้) มาอย่างเนิ่นนาน นับชาติไม่ถ้วนในสังสารวัฏฏ์ ถ้าไม่ได้อาศัยพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง สังสารวัฏฏ์ก็จะดำเนินต่อไปอย่างไม่มีวันจบสิ้น เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด เต็มไปด้วยทุกข์ เต็มไปด้วยกิเลสทั้งหลายเหมือนเดิม ดังนั้น จึงไม่ควรที่จะประมาท ไม่ควรที่จะขาด-การศึกษาพระธรรม ฟังพระธรรม อบรมเจริญปัญญาในชีวิตประจำวัน ซึ่งเป็นหนทางเดียวเท่านั้นที่จะเป็นไปเพื่อการดับทุกข์ ดับการเวียนว่ายตายเกิดได้ในที่สุด ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

1. ปัญญา และเคยสั่งสมบุญไว้แล้วในกาลก่อน

2. ผู้ใคร่ธรรม เป็นผู้เจริญ

3. ผู้เกลียดธรรม เป็นผู้เสื่อม

ขอถวายความนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ขออนุโมทนาค่ะ

ผู้ที่จะเห็นความสำคัญของการศึกษาพระธรรม คงต้องรู้ประโยชน์ของการศึกษาก่อน แต่ก็คงต้องแล้วแต่ว่า ผู้นั้นสะสมมาที่จะฟังจะศึกษาด้วยหรือไม่ หากพระธรรมไม่มีประโยชน์ ทั้งในปัจจุบันชาติและในอนาคตตลอดไปทุกๆ ชาติ จนกว่าจะแทงตลอดในธรรมทั้งปวง เป็นผู้พ้นทุกข์อย่างถาวร พระผู้มีพระภาคคงไม่ทรงมีพระมหากรุณาคุณ แสดงไว้อย่างมากมายโดยละเอียดตลอด 45 พรรษา คงไม่ต้องพูดถึงคนที่ไม่เห็นความสำคัญ และไม่ได้สะสมมาละมั้งคะ ว่าเขาจะเสียประโยชน์อะไร มากมายเพียงใด

ถ้าไม่ได้อาศัยพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง สังสารวัฏฏ์ก็จะดำเนินต่อไปอย่างไม่มีวันจบสิ้น

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านค่ะ

สาธุ

ถ้าเราไม่เห็นความสำคัญหรือเห็นว่ามันสำคัญนิดหน่อยก็คงจะ เบื๊อ เบื่อ (มั้ง) ค่ะ

สาตกสัมปชัญญะเป็นปัญญาในขั้นที่เห็นความสำคัญในการศึกษาพระธรรมเพราะรู้ว่าอะไรเป็นประโยชน์และอะไรไม่เป็นประโยชน์อนุโมทนาคะ

ขอร่วมสนทนาด้วยนะครับ มีโอกาสได้ฟังรายการบ้านธัมมะ ที่สัมภาษณ์ คุณพรทิพย์ ถูกจิตร เลยอยากนำมาเผยแพร่ให้แก่สหายธรรมครับ เพราะตรงกับคำถามที่ว่า "การเห็นความสำคัญของการศึกษาพระธรรม ผู้นั้นจะได้ประโยชน์อะไร" ประโยชน์ของการฟังธรรม

1. ธรรมที่เราไม่เคยได้ยินเราก็ได้ยิน

2. ธรรมที่เคยได้ยินแล้ว เราก็มาได้ยินอีก และเข้าใจเพิ่มขึ้น

3. ธรรมที่เราสังสัย เราก็คลายความสังสัย

4. เมื่อฟังแล้ว ก็เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เราเข้าใจถูก เห็นถูกต่อพระศาสนา

5. เมื่อเราเข้าใจถูก เห็นถูกแล้ว จิตใจก็เบิกบาน

ขอต่ออีกนิดนะคับ

"คนที่ศึกษาธรรมกับคนที่ไม่ได้ศึกษาธรรมมีความแตกต่างกันอย่างไร" ก่อนที่เราศึกษา กับหลังที่เราศึกษา เราจะเห็นความแตกต่างว่า ก่อนศึกษา เราไม่รู้อะไรเลยว่า สิ่งที่ปรากฎตรงนี้ว่าธรรม แล้วเราก็เป็นผู้ที่ประมาท เราจะดำรงชีวิตอยู่ด้วยความประมาทว่าเราเป็นคนดีแล้ว แต่เมื่อเราศึกษาธรรมเราจะรู้ว่าธรรมเกิดได้แค่ 6 ทางเท่านั้น คือ ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ จะไม่นอกเหนือไปจากนี้เลย พอเราศึกษาธรรมแล้วเราจะทราบว่า ขณะนี้ถ้าเรามีความโกรธเกิดขึ้น เราก็จะรู้ว่า ขณะนี้จิตเราเป็นอกุศล และถ้าเรามีศรัทธาที่เราจะฟังธรรมเราก็จะทราบ ว่าขณะจิตตรงนี้จิตเราเป็นกุศล

ขออนุโมทนาครับ

๑) ถามถึงหลักของการเห็นประโยชน์ของการศีกษาธรรมะ ผมว่าการที่ไม่อยากเกิดนี้คือหลัก ชีวิตเป็นไปตั้งแต่เด็กจนโตล้วนไร้สาระ มีลาภเสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ โลกธรรมแปดล้วนไร้สาระ นิพพานคือหลักของการศีกษา

๒) ผู้ที่เห็นความสำคัญก็จะเดินตามอริยมรรคมีองค์แปด เมื่อเดินตามมรรคประโยชน์ก็แหลือล้นหาประมานไม่ได้

๓) ผู้ไม่เห็นประโยชน์ก็จะเป็นตอในวัฎฎะ เวียนว่ายตายเกิดทนทุกขทรมานต่อไป ครับ

๔) มี ปุจฉา อีกไหมครับ

จะเห็นความสำคัญได้ด้วยปัญญาของตัวเองหากเริ่มต้นถูก เข้าใจถูกจะค่อยๆ รู้ด้วยปัญญาของตัวเองว่าประโยชน์ คืออย่างไรอย่างไร ไม่ใช่ประโยชน์.ความสำคัญจึงอยู่ที่ว่าเริ่มศึกษาหรือยังคะ