การรับ-การให้...ที่สมบูรณ์

ผู้รับที่สมบูรณ์ที่ดีก็ต้องรับเท่าที่รับได้ ถ้ารับไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าจะทำให้การให้ไม่สมบูรณ์ ผู้ให้ที่ดี ไม่ห่วงสิ่งที่ท่านได้ให้ไปแล้ว เพราะสิ่งที่ท่านให้ไม่ได้เป็นของท่านแล้ว หากท่านให้ไปแล้วมัวรอการสมบูรณ์ของการให้ก็คือไม่ใช่การให้ที่แท้จริง ผู้ให้ที่ดี ย่อมให้สิ่งที่ดี ประณีตไม่ให้สิ่งปลอมปนและไม่ยัดเยียดให้ ผู้รับ บางทีรับไม่ได้ ไม่เข้าใจ ไม่รู้ซึ้งถึงสิ่งที่ได้รับ ก็ไม่ควรเดือดร้อน เพราะดูๆ แล้ว บางทีเราไม่เพียงเป็นแค่ผู้รับ แต่อาจเป็นผู้ร้อง ผู้ขอ ผู้มีความต้องการ ด้วยความไม่รู้จักพอ การให้ของท่าน สมบูรณ์แล้ว เราเองต่างหากที่ยังไม่สมบูรณ์

อ้างอิงจาก : หัวข้อ 12856 ความคิดเห็นที่ 1 โดย ใจรวยริน

ผู้รับที่สมบูรณ์ที่ดีก็ต้องรับเท่าที่รับได้ ถ้ารับไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าจะทำให้การให้ไม่สมบูรณ์ ผู้ให้ที่ดี ไม่ห่วงสิ่งที่ท่านได้ให้ไปแล้ว เพราะสิ่งที่ท่านให้ไม่ได้เป็นของท่านแล้ว หากท่านให้ไปแล้วมัวรอการสมบูรณ์ของการให้ก็คือไม่ใช่การให้ที่แท้จริง ผู้ให้ที่ดี ย่อมให้สิ่งที่ดี ประณีตไม่ให้สิ่งปลอมปนและไม่ยัดเยียดให้ ผู้รับ บางทีรับไม่ได้ ไม่เข้าใจ ไม่รู้ซึ้งถึงสิ่งที่ได้รับ ก็ไม่ควรเดือดร้อน เพราะดูๆ แล้ว บางทีเราไม่เพียงเป็นแค่ผู้รับ แต่อาจเป็นผู้ร้อง ผู้ขอ ผู้มีความต้องการ ด้วยความไม่รู้จักพอ การให้ของท่านสมบูรณ์แล้ว เราเองต่างหากที่ยังไม่สมบูรณ์

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอเชิญคลิกอ่านครับ >>>

ธรรมทาน เป็นอย่างไร

ความหมายของ ธรรมทาน ตามพระไตรปิฏก

คุณพุทธรักษาค่ะ

คำตอบของดิฉันที่คุณได้ยกมาจากกระทู้อื่นนั้น เป็นการสนทนากันในหัวข้อ "การแผ่ เมตตาให้กับเจ้ากรรมนายเวรนะคะ" ไม่เกี่ยวกับการให้ธรรมทานของท่านอาจารย์แต่ อย่างใด จึงเห็นควรว่าไม่เหมาะที่จะกล่าวพาดพิงถึงท่านอาจารย์อันเป็นที่เคารพว่า "ท่าน มีอะไรจะแนะนำข้าพเจ้าบ้างไหมคะ เผื่อว่า จะเป็นผู้รับ ที่ดีขึ้นบ้างเผื่อว่า การให้ของท่านอาจารย์จะสมบูรณ์ ขึ้นบ้าง สำหรับข้าพเจ้า"

การให้ของท่านสมบูรณ์อยู่แล้วละคะ เพราะท่านรู้ว่า ... ให้ใคร และ ... ให้อะไร

อ้างอิงจาก : หัวข้อ 12856 ความคิดเห็นที่ 3 โดย ajarnkruo

ขอเชิญคลิกอ่านครับ >>>

ธรรมทาน เป็นอย่างไร

ความหมายของ ธรรมทาน ตามพระไตรปิฏก

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ.

อ้างอิงจาก : หัวข้อ 12856 ความคิดเห็นที่ 4 โดย ไตรสรณคมน์

คุณพุทธรักษาค่ะ

คำตอบของดิฉันที่คุณได้ยกมาจากกระทู้อื่นนั้น เป็นการสนทนากันในหัวข้อ "การแผ่ เมตตาให้กับเจ้ากรรมนายเวรนะคะ" ไม่เกี่ยวกับการให้ธรรมทานของท่านอาจารย์แต่ อย่างใด จึงเห็นควรว่าไม่เหมาะที่จะกล่าวพาดพิงถึงท่านอาจารย์อันเป็นที่เคารพว่า "ท่าน มีอะไรจะแนะนำข้าพเจ้าบ้างไหมคะ.?เผื่อว่า จะเป็นผู้รับ ที่ดีขึ้นบ้างเผื่อว่า การให้ของท่านอาจารย์จะสมบูรณ์ ขึ้นบ้าง สำหรับข้าพเจ้า"

การให้ของท่านสมบูรณ์อยู่แล้วละคะ เพราะท่านรู้ว่า ... ให้ใคร และ ... ให้อะไร

เรียน คุณไตรฯ ที่นับถือ

ข้าพเจ้ามิได้มีเจตนาลบหลู่ใครทั้งนั้น โดยเฉพาะ "ท่านอาจารย์"เพราะ ไม่มีเหตุผลอะไร ที่ต้องทำเช่นนั้น กรุณาอย่าเข้าใจผิด แต่ การใช้ถ้อยคำของข้าพเจ้า หรือแม้แต่ การยกข้อความของคุณมา ก็เช่นกัน.ถ้าเป็นเหตุให้ คุณไตรฯ หรือ ท่านอื่น เกิดความขุ่นใจ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของข้าพเจ้าเอง. ข้าพเจ้าก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

อย่างไรก็ตาม ต้องขอขอบพระคุณ ที่กรุณาตักเตือนเพื่อจะได้ สำรวม ระวัง ต่อไป สำหรับ "ถ้อยคำที่ไม่เหมาะ" ดังนั้น เพื่อแก้ไขในส่วนที่ข้าพเจ้าผิดพลาด.ข้าพเจ้าขอนำข้อความนี้มาโพสต์ เพื่อ"ความเหมาะสม"และ จะระมัดระวัง ในการนำข้อความของคุณไตรฯ มาอ้างอิงต่อไป นะคะ ขอแก้ไขดังนี้

คำถามของข้าพเจ้า ...

สืบเนื่องจาก ... กระทู้นี้

เป็นการนำข้อความของคุณไตรฯ มาอ้างอิงตามเจตนาดังกล่าวไว้ด้านล่างค่ะ

อ้างอิงจาก : หัวข้อ 12849 ความคิดเห็นที่ 5 โดย ไตรสรณคมน์

การให้โดยไม่มีผู้รับ การให้นั้นจะสมบูรณ์ได้มั้ยค่ะ และถ้าให้สิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ สิ่งที่ผู้ให้เองก็ยังไม่รู้ว่าคืออะไร? ยังขวนขวายที่จะให้ต่อไปมั้ยค่ะ?

ขอขอบพระคุณค่ะ

ขออนุญาต นำข้อความของท่าน ไปสนทนาต่อ เป็นกระทู้ใหม่นะคะ เพราะยังไม่เข้าใจ เรื่องการรับ-การให้ ที่สมบูรณ์ น่ะค่ะ

ปล. เนื่องจาก ความเห็นของท่าน สะดุดใจข้าพเจ้า ในประเด็นอื่น น่ะค่ะ.

รบกวนหน่อยนะคะ

ขอขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ แก้ไขให้แล้วนะคะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ให้ด้วยความเข้าใจ รับด้วยความเข้าใจ ... ดีทั้งสองฝ่าย

ให้ด้วยความไม่เข้าใจ รับในสิ่งไม่เข้าใจ..ไม่ดีทั้งสองฝ่าย

ให้ด้วยความเข้าใจ รับด้วยความไม่เข้าใจ ... รับไม่ดี

รับต่อไป ... ค่อยๆ เข้าใจ..ดีจริงๆ

... ขออนุโมทนาในกุศลจิตทุกท่านค่ะ ...

ขอแสดงความคิดเห็นดังนี้ผู้ให้ท่านพร้อมให้ และยังคงให้อยู่โดยสม่ำเสมอทั่วกัน ตลอดมา ผู้รับ ก็รับเท่าที่รับได้ ไม่เดือดร้อนว่ารับได้น้อยหรือมาก หากยังมีการรับอยู่ การรับย่อมค่อยๆ เพิ่มพูนขึ้นเองแม้จะทีละนิดหน่อยจริงๆ อย่าลืมว่า ความไม่รู้และกิเลสอกุศลที่แต่ละบุคคลสะสมมา มากน้อย หนาแน่น เหนียวหนึบ ไม่เท่ากัน และย่อมได้เคยสะสมกุศลมาด้วยเช่นเดียวกัน จึงยินดีในการเป็นผู้รับฟังพระสัทธรรม

ฉะนั้น การรับ และการสัมฤทธิ์ผล มากน้อยเท่าใดอย่างไร เมื่อไหร่ ย่อมใช้เวลายาวนานแตกต่างกันไป ไม่ควรเป็นกังวลค่ะ

จาก ผู้มีอกุศลเกิดมากเป็นปกติ คนหนึ่ง

ขอขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

การรับ ... การให้

การให้ ... การรับ ก็ เป็น ... อนัตตา

ไม่จำเป็นที่จะต้องคิด ว่า จะสมบูรณ์ไหม เพราะเป็นไป ตามเหตุ ตามปัจจัย ตามการสะสม แม้แต่ "ขณะที่ ความเดือนร้อน ปรากฏ"

ขออนุโมทนาครับ