ลำบากนัก ก็สึกออกมาเถอะ

ขอเล่าอีกเรื่องนึงนะคะ

เมื่อ ๘ ปีที่แล้ว

(จากภูเก็ตมากรุงเทพ)

ช่วงระหว่างที่เดินทางเข้าสู่สนามบิน

บังเอิญเหลือบไปเห็นพระเถระรูปนึง (มาพร้อมกับสามเณร)

มีกิริยาอาการน่าเลื่อมใสมาก

รู้สึกศรัทธาอย่างแรง แต่ไม่มีอะไรที่จะถวายท่านได้ในตอนนั้นค่ะ

นอกจาก "เงิน"

และด้วยความไม่รู้ เพราะยังไม่ได้เริ่มศึกษาธรรม

จึงตรงดิ่งเข้าไปใกล้ๆ พอได้จังหวะ.....

.

.

ข: " ขอถวายปัจจัยค่ะ หลวงตา"

ภ: (ท่านมองไปที่เงิน) "ไม่รับเงิน"

(แล้วท่านกับลูกศิษย์ก็ก้มหน้าก้มตาเดิน ท่าทางเร่งรีบ ข้าพเจ้าต้องจ้ำตามไปติดๆ ไม่งั้นไม่ทันค่ะ)

ข: " ทำไมล่ะค่ะ "

ภ: " ไม่ใช่สิ่งจำเป็น "

(เหลือบดูสามเณรที่ตามท่านมาทำหน้ากด like)

ข:????

(แอบงงอยู่ ๒ วิ แต่ยังไม่ละความพยายาม เดินตามไปอีก)

ข: "แล้วเดินทางมากันยังไงค่ะ ถ้าไม่ใช้เงิน"

ภ: "มีคนจัดการเรื่องนี้"

(พูดจบท่านหันมามองแว่บนึง) และทิ้งท้ายเอาไว้ว่า "ธรรมยุต รู้จักมั้ย? "

.

ตอนนั้นยังไม่รู่จักนี่ค่ะ

กราบขอขมาด้วยค่ะ

พระภิกษุที่ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ท่านไม่เห็นแก่ลาภ ไม่เห็นแก่ปากท้อง แต่ท่าน

รักษาสิกขาบทยิ่งชีวิต

ที่กล่าวว่า (เงิน) "จำเป็น" นั้น จำเป็นแค่ไหน (สำหรับบรรพชิต) ถึงไม่มีก็ไม่ตาย แต่

การล่วงละเมิดพระวินัยบัญญัตินั้นมีโทษมาก เพราะเป็นการตายจากสุคติและมรรคผล

อะไรสำคัญกว่ากัน..........ความ "จำเป็น" กับ ความ "ถูกต้อง"

แต่การล่วงละเมิดพระวินัยบัญญัตินั้นมีโทษมาก เพราะเป็นการตายจากสุคติและมรรคผล

ขออนุโมทนาครับคุณไตรสรณคมน์

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณค่ะที่แบ่งปันประสบการณ์ดีๆ เช่นนี้ให้ได้ฟังกันค่ะ ขออนุโมทนา

ส่วนใหญ่จำเป็นเพราะกิเลสครับ ที่เห็นความถูกต้องมีน้อยเพราะไม่ได้บวชด้วยความขัด

เกลาจริงๆ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้นขอเชิญคลิกอ่านข้อความเพิมเติมได้ที่นี่ ครับ

ความเป็นบรรพชิต ถ้ารักษาไม่ดี มีแต่จะทำให้เกิดโทษการอนุโมทนาบรรพชา

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณไตรสรณคมน์และทุกๆ ท่านครับ...

ส่วนใหญ่จำเป็นเพราะกิเลสครับ ที่เห็นความถูกต้องมีน้อยเพราะไม่ได้บวชด้วยความขัด

เกลาจริงๆ

ไม่ได้เห็นท่านเข้ามาตอบเสียนาน ยังคมคายเหมือนเดิม

ว่าแต่ว่าท่าน ไรท์แจกแล้วไง จะไม่เปลี่ยนชื่อเป็น ซื้อแจกแล้วนะ บ้างเหรอค่ะ?