ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๒๓

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๒๓]

* ต้องเริ่มเข้าใจคำที่ได้ฟัง อันส่องถึงสิ่งที่มีจริงในขณะนี้ เพราะไม่ว่าจะเป็นคำใดๆ ก็คือขณะนี้

* เกิดมาแล้ว ตายแน่นอน ไม่มีเราอีกต่อไป สิ่งที่มีตั้งแต่เกิดจนตาย ไม่ใช่เรา และไม่ใช่ของเราด้วย เมื่อตายแล้ว อย่าว่าแต่ทรัพย์สมบัติเลยที่นำติดตัวไปไม่ได้ แม้แต่ร่างกายก็ไม่สามารถนำเอาติดตามไปได้

* ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรม ก็จะสะสมสิ่งที่ไม่ดีมากยิ่งขึ้น เมื่อตายไป ก็หอบเอาสิ่งที่ไม่ดี คือ กิเลสซึ่งเปรียบเสมือนขยะ ไปด้วย

* ไม่มีอะไรที่ควรรู้ยิ่ง ยิ่งไปกว่าสิ่งที่มีจริงในขณะนี้

* อวิชชาทำให้ไม่รู้ เพราะฉะนั้นวิชชา (ปัญญา) ต้องค่อยๆ เจริญขึ้น จึงจะละความไม่รู้ได้

* ธรรมมีอยู่ตลอดเวลา ถ้าไม่ได้ศึกษาก็ไม่มีวันที่จะรู้ว่าเป็นธรรม ฟังพระธรรมจนกว่าจะเข้าใจในสิ่งที่กำลังปรากฏ

* ฟังพระธรรมวันนี้ แล้วเข้าใจแค่นี้ ก็ยังดีกว่าไม่เข้าใจอะไรเลย

* ใช้คำว่า รูปธรรม ไม่ได้มีเฉพาะ สี เพียงอย่างเดียว (มีรูปอื่นๆ ด้วย)

* ใช้คำว่า นามธรรม ก็ไม่ได้มีเฉพาะจิตเพียงอย่างเดียว (มีเจตสิกประการต่างๆ ด้วย)

* ไม่มีใครทำอะไรได้ เพราะมีแต่ธรรมที่เกิดขึ้นเป็นไปเท่านั้น

* บุคคลผู้ที่ไม่ได้ฟังพระธรรม ไม่ได้ศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ ถึงแม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะได้เสด็จอุบัติขึ้นในโลก ทรงตรัสรู้และทรงแสดงพระธรรม ผู้นั้นก็ไม่ได้รับประโยชน์จากพระธรรมที่พระองค์ทรงแสดง

* ความประพฤติที่ดีงาม เช่น พูดคำจริง พูดพอประมาณ (ตามสมควร ไม่เยิ่นเย้อยืดยาว)

* พูดคำที่น่ารัก ผู้ฟังฟังแล้วอบอุ่นใจ สบายใจ

* พูดธรรมตามกาล มีความมั่นคงในเรื่องกรรมและผลของกรรม มีเมตตาในที่ทั้งปวง มีศรัทธามั่นคงที่จะทำความดี ต่อไป เป็นต้น

* อภัย คือ ไม่โกรธ ถ้ายังโกรธผู้อื่นอยู่ แสดงว่ายังไม่อภัย เพราะขณะนั้นถูกภัย คือความโกรธทำร้าย ทำให้ไม่สบายใจ ซึ่งจะเป็นเหตุให้ถ้าสะสมต่อไปๆ ก็อาจจะทำร้ายทำลายทุกอย่าง อย่างที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะเป็นอย่างนั้นไปได้

* วิบาก ซึ่งเป็นผลของกรรม ย่อมเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย เพราะฉะนั้น ไม่ควรจะคิดว่า ผู้อื่นทำให้ เพราะเหตุว่าถึงคราวที่วิบากจะเกิดขึ้นก็ต้องเกิด

* ในเมื่อยังมีโลภะอยู่ ก็แน่นอนที่จะต้องมีความยินดี เพลิดเพลินในบางโอกาส แล้วแต่มีปัจจัยเกิดขึ้นที่จะเพลิดเพลินยินดีในทางไหน ในฐานะที่เป็นผู้ที่ยังมีโลภะอยู่ ก็เป็นชีวิตจริงๆ

* คนที่เป็นไข้ พอสร่างไข้แล้วก็ย่อมกำเริบขึ้นได้อีก เพราะเหตุว่ายังมีเชื้อไข้อยู่ ฉันใด ผู้ที่สะสมความโกรธไว้ เวลาที่ความโกรธไม่ปรากฏ ก็เหมือนกับเป็นคนที่ไม่โกรธ แต่เมื่อเวลามีเหตุปัจจัยแล้ว ความโกรธก็ย่อมเกิด นี้คือธรรมที่มีจริง ที่เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย

* ทำอกุศลกรรมแล้ว ย่อมไม่สบายใจอย่างแน่นอน มี อกุศลจิตเกิดสืบเนื่องมาจากที่ได้กระทำอกุศลกรรม อย่างมากมายทีเดียว

* ทรัพย์สินเงินทอง ไม่ได้ทำให้พ้นจากทุกข์ได้

* คลายจากความจน (ซึ่งกุศลธรรม) ด้วยการสะสมกุศลยิ่งขึ้น ตั้งแต่นี้ต่อไป

* จะคิดอะไร จะทำอะไร ก็เป็นปกติ คือ (ธรรม) เกิดแล้วตามเหตุตามปัจจัย

* ไม่ประมาทพระธรรม ว่าง่าย ไม่คิดเอาเอง แต่ศึกษาด้วยความเคารพ ละเอียด รอบคอบ

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๒๒ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๒๒

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...