ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๓๑

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่าน อาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๓๑]

๐ พระพุทธศาสนา เป็นพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เป็นไปเพื่อปัญญาโดยตลอด คำสอนใดที่สอนให้ติดข้องในสิ่งหนึ่งสิ่งใดหรือในบุคคลใด นั่นไม่ใช่คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

๐ บุญ (สภาพธรรม ที่ชำระจิตให้สะอาด) ไม่ยากเลย เพียงฟังพระธรรมเข้าใจ ก็เป็นบุญแล้ว ขณะ (ที่ฟังพระธรรม) นี้ จึงเป็นโอกาสของบุญจริงๆ

๐ ฟังพระธรรมเพื่อเข้าใจในเหตุในผล อกุศลเป็นอกุศล เป็นโทษ กุศลเป็นกุศล ไม่เป็นโทษ ถ้าเข้าใจอย่างนี้แล้วก็น้อมไปที่จะละอกุศล และเจริญกุศลยิ่งขึ้น ไม่ใช่ยังเป็นผู้ที่แข็งกระด้าง ว่ายาก ไม่ว่าพระธรรมจะว่าอย่างไร แต่ใจยังต้องการที่จะเป็นอกุศลต่อไปอีก ถ้าเป็นอย่างนี้ก็จะไม่ได้รับประโยชน์จากการฟังพระธรรม

๐ ถ้าไม่มีการเกิดเลย ทุกข์ทั้งหลายในชาตินี้ย่อมมีไม่ได้ หรือในชาติก่อนๆ ก็เหมือนกัน ถ้าชาติก่อนๆ ไม่มีการเกิดเป็นบุคคลนั้นบุคคลนี้ ทุกข์ทั้งหลายในชาติก่อนๆ ก็มีไม่ได้ หรือในชาติต่อไปก็เช่นเดียวกัน ถ้าจะไม่มีการเกิดอีกเลย ทุกข์ทั้งหลายก็ย่อมจะเกิดขึ้นอีกไม่ได้เลย

๐ สังสารวัฏฏ์ ยืดยาว ทุกคนเคยเป็นทุกอย่าง แต่ว่าไม่ซ้ำกัน เพราะเหตุว่าภพหนึ่ง ชาติหนึ่งสั้นมาก และก็จะไม่ย้อนกลับมาเป็นบุคคลนี้อีก สังสารวัฏฏ์ยังเป็นไป ตราบใดที่ยังมีกิเลส

๐ โลภะไม่ดี โทสะไม่ดี โมหะไม่ดี แต่ว่าใครจะละโลภะ โทสะ โมหะ ได้ในเมื่อ ปัญญายังไม่เจริญขึ้นถึงขั้นที่จะละได้

๐ ความทุกข์เป็นของใครในขณะที่กำลังโกรธ

๐ เมื่ออกุศลของตนเองมี จึงเดือดร้อน เมื่อเห็นอกุศลของคนอื่น เพราะฉะนั้น ก็บวก ไปบวกมาหลายเท่า เพิ่มไปเพิ่มมาอยู่เรื่อยๆ

๐ การอบรมเจริญปัญญา ต้องสะสมไปทีละเล็กทีละน้อย เหมือนกับหยดน้ำที่ตกลงไปทีละหยด ในที่สุดก็สามารถเต็มตุ่มได้ แม้จะเป็นการสะสมไปทีละเล็กทีละน้อย ก็ยังดีกว่า ไม่มี เลย

๐ ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรม อวิชชายิ่งจะเพิ่มมากขึ้น ในอดีตที่ผ่านมา อวิชชาก็สะสมพอกพูนมาเยอะแล้ว ยิ่งจะเพิ่มพูนมากยิ่งขึ้น ถ้าหากว่าไม่เริ่มฟังพระธรรม ตั้งแต่ในขณะนี้ ความเข้าใจ น้อยมาก เทียบส่วนไม่ได้เลย กับอกุศล

๐ อวิชชา (ความไม่รู้) เป็นเหวที่ลึกที่สุด ไต่ขึ้นมาได้ยากมาก

๐ อกุศลธรรมทั้งหลายไม่สามารถทำให้เข้าใจสภาพธรรมที่มีจริงในขณะนี้ได้เลย

๐ เมื่อมีเหตุ คือ อกุศลกรรมที่ได้กระทำแล้ว จะพาไปไหน อกุศลกรรมพาไปสู่สุคติไม่ได้เลยทีเดียว มีแต่จะนำพาลงไปสู่ที่ต่ำ คือ อบายภูมิเท่านั้น

๐ เมื่อรู้ว่าเป็นอกุศลกรรม แล้วยังจะกระทำอกุศลกรรม อีกหรือไม่? ถ้ากระทำ นั่นไม่ใช่ปัญญา ขณะที่กระทำอกุศลกรรม จะเป็นปัญญาไม่ได้

๐ โลภะเกิดในขณะใดก็ผูกพันกับสิ่งนั้น ติดข้องในสิ่งนั้น ทำให้กุศลจิตเกิดไม่ได้ และผูกพันไว้ในสังสารวัฏฏ์อีกด้วย

๐ อกุศล จะมาก จะน้อย ก็คือ อกุศล ไม่ใช่สิ่งที่ดีเลย

๐ หนีธรรมไม่พ้น แต่ไม่รู้ว่าเป็นธรรมจนกว่าจะได้ฟังพระธรรมให้เข้าใจ

๐ อุตส่าห์ตั้งใจเดินทางออกจากบ้านมาเพื่อฟังพระธรรม แต่กลับมาคิดถึงเรื่องอื่น (หรือคุยกัน นั่งหลับ) ไม่ได้ใส่ใจถึงพระธรรมที่ได้ยินได้ฟัง น่าเสียดายมาก

๐ เวลาสนทนาธรรม กัน ต้องพูดเฉพาะในส่วนที่ตนเองเข้าใจเท่านั้น

๐ ปัญญาเป็นแสงสว่างนำทางชีวิตไปสู่ความดีทั้งปวง

๐ มีค่าเป็นอย่างยิ่งที่ได้ฟังในสิ่งที่ทำให้ได้เข้าใจสิ่งที่มีจริงๆ ในขณะนี้

๐ เข้าใจธรรมในภาษาไทย ก็ได้ (เข้าใจธรรมในภาษาของตนๆ)

๐ ปัญญา เท่านั้น ที่จะทำให้เป็นผู้ละเอียด รู้ถึงความควรและไม่ควร มากยิ่งขึ้นในชีวิตประจำวัน

๐ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงมอบมรดกที่ล้ำค่า คือ พระธรรม ให้กับพุทธบริษัท แต่ผู้นั้นจะไม่ได้รับมรดกเลย ถ้าหากไม่ได้ฟังพระธรรมที่พระองค์ทรงแสดง

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๓๐ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๓๐

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...