ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๓๒

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๓๒]

๐ ถ้าไม่มีศรัทธา จะไม่เห็นการจัดดอกไม้เพื่อบูชาพระรัตนตรัยเลยแม้แต่แจกันเดียว แต่ที่เห็นว่ามีการจัดดอกไม้เพื่อบูชาพระรัตนตรัย ก็เป็นเพราะศรัทธาของผู้จัด

๐ ถ้าเป็นผู้ที่ฉลาด ไม่ต้องรอให้คนอื่นรังเกียจ แต่ก็สามารถพิจารณาเห็นอกุศลธรรมที่น่ารังเกียจของตน เพื่อละสิ่งที่น่ารังเกียจนั้น

๐ ความโกรธไม่มีประโยชน์ แต่เต็มไปด้วยโทษ เหมือนกับคนที่จับถ่านเพลิงที่ปราศจากเปลว หรือว่าจับซี่เหล็กอันร้อน และคูถ คือ ของสกปรกของไม่สะอาด เป็นต้น แล้วประหารคนอื่น

๐ ถ้าท่านเป็นคนดี แล้วคนอื่นโกรธ คนที่โกรธท่าน ไม่สามารถทำให้ท่านเสื่อมจากคุณเสื่อมจากศีลของตัวท่านได้เลย เพราะว่ายิ่งเขาโกรธ ก็ยิ่งเป็นโทษสำหรับเขา

๐ เมื่อไหร่ที่ฟังธรรมเข้าใจ เห็นประโยชน์เมื่อใด ก็จะเห็นว่าเป็นลาภที่ประเสริฐกว่าลาภใดๆ

๐ ยศจริงๆ ต้องเป็นความดี ตำหน่งดีๆ แต่ความดี ไม่มี แล้วยศอยู่ที่ไหน เพราะยศต้องเป็นความดีเท่านั้น

๐ คน มั่งมีร่ำรวยมหาศาล แต่ไม่มีศรัทธา จนแน่ๆ เพราะจนซึ่งกุศลธรรม

๐ อยากได้ลาภ โลภะก็มาแล้ว ได้แล้วก็ยังมีกิเลสติดข้องอีกเยอะ แต่การได้เข้าใจพระธรรมเป็นลาภอันประเสริฐจริงๆ

๐ ชีวิตเกิดมาเพื่ออะไร ไม่ใช่ กิน นอน ติดข้อง ซึ่งมีอยู่เป็นปกติประจำวัน แต่เพื่อที่จะได้ฟังสิ่งที่มีจริงเพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากความไม่รู้และกิเลสทั้งหลาย

๐ ชีวิตจริงๆ ไม่ใช่ชีวิตที่เกิดมาแล้วเลวร้าย กระทำความชั่วซึ่งไม่เป็นประโยชน์เลย แต่ถ้าได้รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด อะไรดีอะไรชั่ว ก็สามารถที่จะกระทำในสิ่งที่ดีละเว้นในสิ่งที่ชั่วได้ ย่อมเป็นประโยชน์โดยแท้

๐ ฟังธรรม ย่อมเบิกบานที่มีโอกาสได้เข้าใจธรรม ซึ่งจะแตกต่างจากขณะที่ไม่เข้าใจอย่างสิ้นเชิง

๐ ฟังธรรม เพื่อเข้าใจและสะสมความเข้าใจ ต่อไป

๐ เกิดมาเพื่อเข้าใจสิ่งที่มีจริงๆ ในขณะนี้ตามความเป็นจริง

๐ ความเข้าใจธรรม รักษาให้พ้นจากความทุกข์ทั้งปวง ความเข้าใจในขณะนี้ ก็เพิ่มพูนมาจากการได้เข้าใจทีละเล็กทีละน้อย

๐ ชีวิตจะดีขึ้น เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ด้วยอะไร? ถ้าไม่ใช่เพราะปัญญาที่ค่อยๆ เจริญขึ้น ธรรม ซึ่งเป็นสิ่งที่มีจริงนั้น ไม่มีใครเป็นเจ้าของ ไม่ใช่ของใคร เกิดเพราะเหตุปัจจัยแล้วดับไป แล้วใครจะเป็นเจ้าของได้

๐ โอกาสที่ประเสริฐ ไม่ว่าจะเป็นใคร วัยใด คือ โอกาสที่ได้ฟังพระธรรม

๐ หาโทษสักนิดหนึ่ง ก็ไม่เจอ จากพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ได้ศึกษาเมื่อใด ก็เป็นประโยชน์เมื่อนั้น การให้ธรรมเป็นทานของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นการให้ชีวิต ให้เป็นชีวิตที่ประเสริฐด้วยความดีและความเข้าใจธรรม ให้ความเบิกบาน เบิกบานที่ได้เข้าใจความจริง ให้ยารักษาโรค (โรคคือกิเลส) ซึ่งสามารถรักษาได้ทุกโรคทุกกาละ เป็นเสมือนการปล่อยสัตว์ออกจากกรง (กรงใหญ่ คือ สังสารวัฏฏ์ กรงของความทุกข์ ความไม่รู้ และความเห็นผิดรวมไปถึงกิเลสทั้งหลาย)

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๓๑ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๓๑

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...