เจตนาเจตสิกไม่ใช่โลภเจตสิก

จิตเห็น เป็นกรรมหรือเปล่า

จิตเห็นเป็นผลของกรรม เหตุที่จะทำให้เกิดผลมีเพียง๒ อย่าง คือ กุศลกรรมและอกุศลกรรม เจตนาที่กระทำกุศลและเจตนาที่กระทำอกุศล ส่วนเจตนาที่เกิดร่วมกับจิตเห็นเป็นผลของกรรม ไม่ใช่เหตุ กุศลกรรมที่เคยกระทำแล้วให้ผลเป็นกุศลวิบาก อกุศลกรรมที่กระทำมาให้ผลเป็นอกุศวิบาก และเมื่อกรรมหนึ่งทำให้ปฏิสนธิเกิดมาเป็นมนุษย์ก็ด้วยผลของกุศลกรรม ไม่เพียงให้ผลเกิดเท่านั้น เมื่อปฏิสนธิดับไปแล้ว ภวังคจิตเกิดสืบต่อ และยังคงต้องเห็น ได้ยิน..เป็นผลของกรรม ไม่มีใครเลือกเห็น เลือกได้ยินได้ แต่ละคนเกิดในครอบครัวที่แตกต่างเจตนาเกิดพร้อมจิตทุกดวง ขณะเกิดก็มีเจตนาเกิดร่วมด้วย แต่ขณะเกิดเป็นผลของกรรม กรรมให้ผลขณะเกิด ดังนั้นเจตนาที่เกิดพร้อมปฏิสนธิก็เป็นผลของกรรม ในชีวิตประจำวันเรามักพูดถึงกุศลเจตนา และอกุศลเจตนา แต่ยังมีเจตนาที่เกิดกับวิบาก ซึ่งไม่ใช่กุศลเจตนาหรือ อกุศลเจตนาที่จะให้ผลต่อไป

เจตนาไม่ใช่โลภะ โลภะไม่ใช่เจตนา เจตนามีลักษณะที่จงใจ โลภะมีลักษณะติดข้อง แต่เมื่อเจตนาเกิดพร้อมโลภะ และเจตสิกอื่นๆ ที่เกิดร่วมด้วย เมื่อโลภะมีกำลังเจตนาจึงกระทำอกุศลกรรม โลภะไม่ได้กระทำอกุศลกรรม เจตนาเป็นกรรม โลภะไม่ใช่กรรม โทสะไม่ใช่กรรม ถ้าโลภะไม่มีกำลัง เจตนาและเจตสิกอื่นๆ ที่เกิดร่วมด้วยก็ไม่มีกำลัง เจตนาไม่มีกำลังที่กระทำกรรม เจตนา เป็นสหชาตปัจจัยแก่โลภะ และเจตสิกที่เกิดพร้อมกันรวมถึงจิตด้วย และเมื่อโลภะมีกำลังขึ้น เจตนาก็มีกำลังด้วยถ้าโลภะไม่มีกำลัง เจตนาก็ไม่มีกำลังที่จะกระทำกรรม โลภะกับเจตนาต่างเป็นปัจจัยซึ่งกันและกัน เมื่อโลภะติดข้องจนมีกำลัง เจตนาก็จงใจตั้งใจที่กระทำอกุศลกรรม แต่เพราะความไม่รู้จึงคิดว่าเป็นเราที่ทำอกุศล หรือทำกุศล ความเข้าใจสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏแต่ละอย่าง และความเข้าใจกิจหน้าที่ของจิต จิตขณะเกิดเป็นวิบาก เป็นผลของกรรม ความเข้าใจจึงเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะเข้าใจความเป็นธรรมแต่ละอย่าง เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ไม่ใช่เรา สะสมความเข้าใจทีละเล็กทีละน้อย ไม่ใช่จะรู้ได้โดยเร็ว ฟังจนกว่าจะคลายการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นเรา แม้เจตนาก็ไม่ใช่เรา

... กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ อย่างยิ่งค่ะ...