พลัดพราก

ขณะนี้ มีสภาพธรรมกำลังปรากฏ เกิดขึ้นแล้วดับไปสืบต่ออยู่ตลอดเวลา กล่าวได้ว่ามีการพลัดพรากจากสภาพธรรมทุกขณะ แต่เพราะความไม่รู้ จึงยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นบุคคล สิ่งต่างๆ ที่เที่ยง แล้วก็ติดข้อง และเวลาพลัดพรากจากสิ่งหนึ่งสิ่งใด ก็ทำให้เศร้าโศก เสียใจ เป็นทุกข์ เพราะยังมากไปด้วยกิเลส มากไปด้วยความไม่รู้ มากไปด้วยความติดข้อง แต่สำหรับพระอริยบุคคล ท่านสามารถดับกิเลสได้ตามลำดับขั้น พลัดพรากจากกิเลสไปตามลำดับ กิเลสที่ท่านดับแล้ว จะไม่เกิดขึ้นอีกเลย อย่างเช่นพระโสดาบันท่านประจักษ์แจ้งสภาพธรรมตามความเป็นจริง ดับการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นสัตว์ เป็นบุคคล เป็นสิ่งต่างๆ ท่านพระโสดาบันจึงพลัดพรากจากความเห็นผิด การลูบคลำข้อปฏิบัติผิด ความลังเลสงสัยในธรรม และผู้ที่สามารถดับกิเลสได้จนหมดสิ้น ถึงความเป็นพระอรหันต์ เป็นผู้พลัดพรากจากกิเลสได้โดยประการทั้งปวง

เพราะฉะนั้นสิ่งที่ควรพลัดพรากอย่างยิ่งก็คือ กิเลสทั้งหลาย ซึ่งเป็นสิ่งที่ยากกว่ากิเลสจะพลัดพรากจากไป ไม่ใช่ง่ายเลย สิ่งอื่นเกิดแล้วดับไป ไม่เหลือ ไม่หวนกลับมาอีก แต่สำหรับกิเลสนั้นเปรียบเหมือนลูกศร เสียบอยู่ข้างใน ไม่หายไปไหน สะสมสืบต่ออยู่ในจิตแต่ละขณะ เหนียวแน่น การที่จะถึงการพลัดพรากจากกิเลสได้นั้น ก็ต้องอาศัยการอบรมเจริญปัญญา ซึ่งเป็นหนทางเดียวเท่านั้น ไม่มีหนทางอื่น จุดประสงค์ที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงหนทางการอบรมเจริญปัญญา ก็เพื่อการดับกิเลส

จนกว่าจะถึงการพลัดพรากจากกิเลสหมดสิ้น ไม่เหลือ พลัดพรากเพื่อเป็นสุข เพื่อการไม่ร่ำไห้ เสียใจ เป็นทุกข์ อีกต่อไป

ขอเชิญคลิกอ่านเพิ่มเติมได้ค่ะ...

กิเลส

กองทัพกิเลส

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ อย่างยิ่งค่ะ...