อบรมปัญญาขั้นฟัง

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา เล่ม ๒ ภาค ๓ ตอน ๒ - หน้าที่ 49
เถรคาถา เอกนิบาต วรรคที่ ๒ ๑. มหาจุนทเถรคาถา ว่าด้วยคาถาของพระมหาจุนเถระ

[๒๖๘] ได้ยินว่า พระมหาจุนทเถระได้ภาษิตคาถานี้ไว้ อย่างนี้ว่า การฟังดี เป็นเหตุให้การฟังเจริญ การฟังเป็น เหตุให้เจริญปัญญา บุคคลจะรู้ประโยชนก็เพราะปัญญา ประโยชน์ที่บุคคลรู้แล้ว ย่อมนำสุขมาให้ ฯลฯ

ต้องเริ่มอบรมเจริญปัญญาขั้นฟังให้เข้าใจก่อน มิเช่นนั้นปัญญาขั้นสติปัฏฐานย่อมเกิดไม่ได้เลย เหตุต้องตรงกับผลเสมอ ปัญญาต้องตามลำดับขั้น ปริยัติ นำไปสู่ ปฏิปัตติ ต้องเข้าใจในขณะที่ฟังว่า ขณะนี้มีสภาพธรรมที่มีจริงๆ กำลังปรากฏ มีทั้งจิต เจตสิก รูป ซึ่งไม่ใช่เรา ฟังเพื่อเข้าใจสิ่งที่กำลังปรากฏ เข้าใจก็คือ ปัญญาระดับหนึ่งที่เกิดจากการอบรมขั้นฟัง หากไม่เคยฟังเลย ก็ไม่เคยรู้ว่าเป็นจิตซึ่งเกิดดับสืบต่ออย่างรวดเร็ว ทำให้หลงยึดถือว่า เป็นตัวตน เป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด บารมีมี ๑๐ สัจจะบารมี อธิษฐานบารมี เป็นความมั่นคงของความจริงใจที่จะเข้าใจลักษณะของสภาพธรรมที่ปรากฏ เมื่อรู้ว่าเป็นสิ่งที่มีจริง และความจริงเป็นอย่างนั้น ความจริงคือ ไม่ใช่ของใคร ไม่ใช่ตัวตน เพราะฉะนั้น ก็มีความอดทนมีวิริยเจตสิกซึ่งเป็นวิริยะบารมีที่จะมีความมั่นคงที่จะฟังแล้วก็พิจารณาเข้าใจขึ้นจนกว่าจะประจักษ๋แจ้งความจริงของสภาพธรรม ถ้าเข้าใจอย่างนี้จริงๆ จะเปลี่ยนเป็นไม่เข้าใจได้ไหม? จะเปลี่ยนเป็นความเห็นผิด ไปทำสิ่งที่ผิดได้ไหม? ในเมื่อรู้ว่านั่นไม่สามารถจะทำให้รู้ความจริงของ สภาพธรรมที่กำลังปรากฏได้.

ขอเชิญคลิกอ่านเพิ่มได้ที่..

ปริยัติกับปฏิบัติ

ขั้นปริยัติ และ ขั้นปฏิบัติ

พระสัทธรรม ๓ อย่าง [มหาวิภังค์]

..กราบเท้าบูชาคุณท่าน อ.สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพอย่างยิ่งค่ะ..