เรื่องวิญญาณของแฟนที่เสียชีวิต

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

การมีโอกาสได้ฟัง ได้ศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญาในชีวิตประจำวัน ย่อมเป็นช่วงเวลาที่ประเสริฐของชีวิต เพราะเหตุว่านำมาซึ่งความเข้าใจถูก เห็นถูก ตามความเป็นจริง เมื่อมีความเข้าใจที่ถูกต้อง มั่นคง ในเหตุในผล ย่อมจะไม่เอนเอียงในคำพูด ที่ไม่ถูกต้องหรือไม่เข้าใจ แบบผิดๆ ตามๆ กันมา วิญญาณ เป็นสภาพธรรมที่มีจริง เป็นจิต เป็นสภาพธรรมที่เป็นใหญ่ เป็นประธานในการรู้แจ้งอารมณ์ วิญญาณ หรือ จิต เป็นนามธรรม ไม่มีรูปร่าง ไม่มีการล่องลอยแต่เป็นสภาพธรรมที่มีจริง เกิดดับสืบต่อกันในชีวิตประจำวัน ทุกขณะของชีวิต มีจิตเกิดดับสืบต่อกันอยู่ตลอดเวลา ไม่เคยปราศจากจิตเลยแม้แต่ขณะเดียว ไม่ว่าจะเห็น ได้ยิน ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส รู้สิ่งที่กระทบสัมผัส คิดนึก ขณะที่จิตเป็นกุศล หรือ เป็นอกุศล หรือแม้กระทั่งขณะแรกของชีวิต ก็เป็นจิต ผู้ที่ไม่ได้บรรลุถึงความเป็นพระอรหันต์ดับกิเลสได้ทั้งหมด เมื่อตายไป (จิตขณะสุดท้ายของชีวิตในชาตินี้ เกิดขึ้นทำกิจเคลื่อนจากความเป็นบุคคลนี้) ย่อมเกิดทันที (ปฏิสนธิจิต) แต่จะไปเกิดเป็นอะไร ที่ไหนนั้น ย่อมขึ้นอยู่กับกรรมที่กระทำแล้ว แต่เกิดแน่นอน สังสารวัฏฏ์ก็ยังดำเนินต่อไป (มีจิต เจตสิก รูป เกิดขึ้นเป็นไป อย่างไม่ขาดสาย) ถ้าเป็นผลของกุศลกรรม ก็ทำให้เกิดในสุคติภูมิ เกิดเป็นมนุษย์หรือเป็นเทวดา ถ้าเป็นผลของอกุศลกรรม ก็ทำให้เกิดในอบายภูมิ ส่วนผู้ที่บรรลุเป็นพระอรหันต์ เมื่อดับขันธปรินิพพานแล้ว (ตาย) ย่อมไม่มีการเกิดอีกในสังสารวัฏฏ์

หากจะเศร้าโศกถึงผู้ที่จากไป ก็ควรคิดถึงตนเองที่จะต้องจากไป ดังเช่นผู้นั้น ควรที่จะไม่ประมาทในชีวิต ที่จะศึกษาธรรม อบรมปัญญา ในช่วงเวลาที่มีชีวิตที่เหลือน้อย ความตายก็ใกล้มาทุกขณะ ความตายของผู้อื่น ย่อมเป็นเครื่องเตือนให้น้อมเข้ามาในตนว่า ควรใช้ชีวิตที่ไม่ประมาท สิ่งที่ติดตัวไปได้ คือ ความดี และความไม่ดี แต่สิ่งที่เป็นที่พึ่ง คือ กุศล บุญที่กระทำ และสัตว์ หรือ ญาติที่เสียชีวิตไป สิ่งที่เป็นประโยชน์กับเขา คือ ไม่ใช่ความเศร้าโศกของเรา แต่ คือ การทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้ ซึ่งจะเป็นประโยชน์กับผู้รับ คือ ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ครับ

ขออนุโมทนา

ขอบคุณมากครับ ผมจะนำไปปฎิบัติและศึกษาธรรมะมากขึ้น สำหรับการดำเนินชีวิตครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

เป็นธรรมดาของผู้ที่ยังมีโลภะอยู่ ซึ่งเป็นธรรมดาจริงๆ เป็นธรรมที่เกิดขึ้นเป็นไปเพราะเหตุปัจจัย ตามที่ได้สะสมมา ที่จะติดข้องในสิ่งหนึ่งสิ่งใด เมื่อติดข้องแล้ว พลัดพรากจากสิ่งนั้นไป สิ่งที่ตามมา ก็คือ ความโศกเศร้าเสียใจ คร่ำครวญถึงสิ่งนั้น ด้วยจิตที่เป็นอกุศล เพราะตามความเป็นจริงแล้ว ผลของความติดข้อง คือนำมาซึ่งทุกข์เมื่อพลัดพรากสิ่งนั้นไป

แต่ละคนเกิดมาแล้วนับชาติไม่ถ้วน ผู้ที่ไม่เคยเกิดเป็นพ่อแม่ ลูก พี่น้อง สามีภรรยากัน หาได้ยาก เพราะสังสารวัฏฏ์ยาวนาน เมื่อชาตินี้ได้เกิดมา เป็นคู่ชีวิตกัน เมื่อผู้หนึ่งละจากโลกนี้ไปแล้ว ก็น่าพิจารณาว่า จะเศร้าโศกถึงคู่ชีวิต คนไหน ในที่สุดก็ต้องละจากโลกนี้ไปด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่าเขาหรือเรา เพราะฉะนั้นแล้ว สิ่งที่จะเป็นประโยชน์จริงๆ ก็คือ ความเข้าใจพระธรรม เมื่อมีความเข้าใจถูกเห็นถูกไปตามลำดับ เข้าใจความเป็นจริงมากขึ้น ความเศร้าโศกเสียใจ ก็จะค่อยๆ เบาบางลง ก็ขอให้ได้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูก และไม่ประมาทในการเจริญกุศลต่อไป ขณะที่กุศลธรรมเกิดขึ้นเป็นไป ขณะนั้นไม่เศร้าโศกเสียใจ คุณความดีและความเข้าใจพระธรรมเท่านั้น ที่จะเป็นที่พึ่งที่แท้จริง ครับ

...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

การทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้ คืออะไรหรอครับ แล้วสามารถทำให้กับผู้ที่ล่วงลับได้ด้วยหรอครับ

อ้างอิงจาก ความคิดเห็นที่ 4 โดย yogototo

การทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้ คืออะไรหรอครับ แล้วสามารถทำให้กับผู้ที่ล่วงลับได้ด้วยหรอครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

[เล่มที่ 75] พระอภิธรรมปิฎก ธรรมสังคณี เล่ม ๑ ภาค ๑ หน้าที่ ๔๒๙

"เมื่อบุคคลให้ทาน กระทำการบูชาด้วยของหอมเป็นต้น แล้วให้ส่วนบุญว่า ขอส่วนบุญ จงมีแก่บุคคลชื่อโน้น หรือว่า ขอส่วนบุญจงมีแก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย ดังนี้ พึงทราบว่า เป็นบุญกิริยาวัตถุอันเกิดแต่การให้ส่วนบุญ"

การอุทิศส่วนกุศลให้ใคร จุดประสงค์ก็เพื่อให้ผู้นั้นได้รู้ เพื่อผู้นั้นจะได้เกิดกุศลจิตอนุโมทนา กุศลจิตที่อนุโมทนาย่อมเป็นกุศลของผู้อนุโมทนาเอง ซึ่งกุศลที่เกิดขึ้นด้วยการอนุโมทนานี้จะเป็นเหตุให้ได้รับผลที่ดี คือ กุศลวิบากจิตเกิดขึ้น ไม่ใช่เราหยิบยื่นกุศลของเราให้คนอื่น แต่การที่เราทำกุศล แล้วเป็นเหตุให้คนอื่นที่รู้อนุโมทนายินดีด้วย ขณะใดที่เขาอนุโมทนายินดีด้วย ขณะนั้นก็เป็นกุศลของเขา ซึ่งจะต้องเป็นกุศลจิตของผู้ที่อนุโมทนาเท่านั้นจริงๆ ครับ

...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

สวัสดีค่ะ ดิฉันอยากปรึกษาเจ้าของโพสต์นี้ค่ะ ทำอย่างไรถึงติดต่อได้คะ พอดีเจอเหตุการณ์ที่แฟนเสียชีวิตไปกะทันหันเหมือนกันค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขอร่วมสนทนากับความคิดเห็นที่ 7 ที่กล่าวว่า "ดิฉันอยากปรึกษาเจ้าของโพสต์นี้ค่ะ ทำอย่างไรถึงติดต่อได้คะ พอดีเจอเหตุการณ์ที่แฟนเสียชีวิตไปกะทันหันเหมือนกันค่ะ"

ทุกชีวิตเกิดมาแล้วต้องตาย แม้พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ทรงดับขันธปรินิพพาน ซึ่งหมายถึงการตายครั้งสุดท้าย ไม่ต้องเกิดอีกเลย เพราะทรงดับกิเลสหมดสิ้นแล้ว อรหันตบุคคลก็เช่นกัน แต่ถ้าเป็นบุคคลอื่นนอกจากนั้น ตายแล้วยังต้องเกิด ไม่ว่าจะตายอย่างไร แบบป่วยเรื้อรังรอวันตาย หรือตายโดยกระทันหัน ก็ต้องเกิดทันที แต่เพราะไม่รู้ความจริง ผู้ที่ยังอยู่ จึงเศร้าโศก เสียใจ แล้วอยากปรับทุกข์กับผู้ ที่มีทุกข์เช่นเดียวกัน ซึ่งแท้จริงแล้ว จะปรับทุกข์กับผู้ใดอย่างไร ถ้ายังไม่มีความเข้าใจความจริงของชีวิต ก็ไม่สามารถหมดความทุกข์ได้ เพราะความทุกข์ไม่ใช่เพียงแค่การตายเท่านั้น แต่ขณะนี้กำลังทุกข์อยู่ทุกขณะ ทุกข์เพราะสภาพธรรมที่กำลังเกิดดับสืบต่อบังคับบัญชาไม่ได้ แม้ผู้ที่ตายไปแล้ว ก็มีสภาพธรรมที่เกิดขึ้นทำกิจทันที ให้เป็นบุคคลใหม่ ตามผลของกรรม จะเลือกเกิดเป็นอะไรก็ไม่ได้ จึงมีคำกล่าวว่า คนต่างมาต่างคนต่างไป

การพบกันในชาตินี้เพียงชั่วคราวเท่านั้น เมื่อเกิดก็เป็นบุคคลใหม่ ก็ผูกพันกับสิ่งที่พบในชาติใหม่ต่อไปอีกเรื่อยๆ ความทุกข์ก็ไม่สิ้นสุด เพราะต้องไม่พ้นการพลัดพราก ดังนั้น สิ่งที่ควรเข้าใจอย่างยิ่ง คือควรจะทำอะไรที่ให้เกิดประโยชน์กับชีวิตที่เกิดมา และมีชีวิตที่ยังเหลืออยู่ สิ่งที่มีค่ายิ่งคือการศึกษาพระธรรม เข้าใจความจริงของชีวิต อบรมเจริญปัญญาขึ้นไปเรื่อยๆ ก็จะนำไปสู่หนทางที่ ไม่ต้องตายได้ เพราะจะไม่มีการเกิดอีกต่อไป ซึ่งแม้จะแสนนาน แต่ก็มีผู้เป็นไปได้แล้ว ดังนั้น การศึกษาพระธรรมเข้าใจความจริง ในเวลาที่ยังมีโอกาส เป็นประโยชน์ กว่าจะเศร้าโศกเสียใจถึงบุคคลที่จากไปแล้ว

ครั้งพุทธกาล มีบุคคลที่สูญเสียสามี แุละบุตรน้อย ถึง 2 คน ในวันเดียวกัน และในวันรุ่งขึ้น ก็สูญเสียบิดา มารดา น้อง ทั้งหมดในกองไฟ จนนางเสียสติ ผู้อื่นเห็นก็กล่าวว่า นางเป็นหญิงบ้า แต่เพราะได้ฟังพระธรรมจากพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงได้สติกลับคืนมา และสุดท้ายของชีวิต ได้ถึงความเป็นพระอรหันต์ เมื่อตายจากชาตินั้นแล้ว ไม่ต้องเกิดอีกเลย ไม่ต้องพบกับความทุกข์จากการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักอีกต่อไป นี่คือการได้ได้ฟังคำจริงจากผู้ทรงตรัสรู้ความจริง

ความคิดถึงผู้จากไป เป็นเรื่องปกติ เมื่อระลึกถึงคุณความดีที่ท่านนั้นได้เคยทำไว้ก็ควรตอบแทนท่าน ด้วยการเจริญกุศล แล้วอุทิศกุศลนั้นไปให้ จะเป็นประโยชน์มากกว่าที่จะค่ำครวญเสียใจ ซึ่งนอกจากไม่เกิดจากประโยชน์กับผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ยังเป็นโทษกับตนเองอีกด้วย ทำให้จิตใจเศร้าหมอง ก็ไม่พ้นการสะสมอกุศลต่อไป การฟังพระธรรมแล้วเข้าใจ ขณะนั้น จิตเป็นกุศล ก็อุทิศแก่ท่านผู้ล่วงลับได้

ขออนุโมทนาที่จะได้มีโอกาศศึกษาพระธรรมต่อไป

เชิญคลิ๊กศึกษาเพิ่มเติมได้ที่

เครื่องเตือนจากความตายด้วยพระธรรม

ธรรมะเกี่ยวกับความตาย

บุพพกรรมของนางปฏาจารา

เสียใจด้วยค่ะ

ขออนุโมทนาครับ