บัณฑิตทั้งหลายย่อมฝึกตน

ฝั่งนี้คืออะไร ฝั่งโน้นคืออะไร กำลังอยู่ฝั่งไหน

ฝั่งของความไม่รู้หรือฝั่งของความสิ้นกิเลส

แล้วจะข้ามพ้นฝั่งนี้สู่ฝั่งโน้นได้อย่างไร

ฝั่งนี้-ฝั่งโน้น

โลภะ ไม่เคยทิ้งห่างจากเราเลย ... เพราะยังมีตัณหาเป็นเพื่อนสอง
หนทางเดียว ... คือค่อยๆ อบรมความรู้ความเข้าใจในสิ่งที่กำลังปรากฎในขณะนี้ ต้องมีความอดทนจริงๆ ที่จะพิจารณาลักษณะสภาพธรรมที่กำลังปรากฎในชีวิตประจำวัน โดยไม่ใช่จำแต่ชื่อ ... หรือนึกชื่อ ...

การให้เป็นสิ่งที่ดี และควรให้ของที่เหมาะสมกับผู้รับและ ควรสละในกาลเวลาที่ควรสละ

ติดในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ซึ่งติดมานานแสนนาน อย่างในวันนี้เราติดหรือเปล่า และในวันนี้เรามีความเห็นผิดเกิดบ่อยกว่าหรือน้อยกว่าความติดข้องในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ เพราะฉะนั้นถึงแม้จะละความติดข้องในความเห็นผิด แต่ก็ยังมีความติดข้องในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ จนกว่าจะถึงปัญญาที่จะดับได้เป็นสมุจเฉท

ติดใน รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส

จิตวิจิตรเพราะอารมณ์ที่วิจิตร เพราะเหตุว่า สิ่งต่างๆ ที่มีจริง สภาพธรรมะทั้งหลาย ที่จะไม่เป็นอารมณ์ของจิต ไม่มี เพราะฉะนั้น ไม่ว่าสภาพธรรมะนั้นจะวิจิตรสักเท่าไหร่ ก็สามารถที่จะเป็นอารมณ์ของจิตได้ เพราะฉะนั้น จิตจึงวิจิตรเพราะอารมณ์ที่วิจิตร

จิตวิจิตรเพราะอารมณ์ที่วิจิตร

ท่านอาจารย์ถามว่า “จะฝันอยู่ในเหวต่อไปไหม?” พระผู้มีพระภาคทรงปลุกให้ตื่นด้วยพระธรรม จะตื่นหรือยัง ตื่น ก็คือขณะที่ระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏในขณะนี้นั่นเอง

เมื่อมีผู้ถามว่า “แม้กำลังอยู่ในเหว ทำไมยังไม่รู้ว่าอยู่ในเหว” ท่านอาจารย์ย้อนถามว่า “ไม่รู้เป็นอะไร” ผู้ถามตอบว่า “เป็นอวิชชา” ท่านอาจารย์ก็สรุปว่า “เห็นหรือยังว่าเหว คือ อวิชชานั้นลึกแค่ไหน แม้กำลังไม่รู้ ก็ไม่รู้ว่าไม่รู้ กำลังอร่อยอยู่ในเหว กำลังสนุกเพลิดเพลิน อยู่ในเหว ก็ยังไม่รู้”

ฝันในเหวลึก

Why are we in this life? Why do we have to suffer? The Buddha gave his own unique answer to these questions. He taught that the cause of suffering is within man, namely his own faults and defilements, and not in the external situation. He explained that only profound knowledge of his own mind and of all phenomena of his life can lead to the end of suffering.

The Buddha's Path

Nina Van Gorkom

อยู่ในโลกของบัญญัติมานานเท่าไร และก็พอสติเริ่มระลึกก็ค่อยๆ เข้าก้าวเข้าไปในโลกของปรมัตถ์ ทีละเล็กทีละน้อยๆ จนกว่าจะชินกับโลกของปรมัตถ์ และเมื่อชินกับโลกของปรมัตถ์ ถึงจะเห็นว่าโลกของบัญญัติไม่มีสาระ ซึ่งแต่ก่อนนี้อะไรมี
สาระ ปรมัตถ์หรือบัญญัติ

แนวทางเจริญวิปัสสนา

ตราบใดที่เป็นความหวัง ทราบได้เลยว่า ปิดประตูแล้วเรื่องของความสำเร็จ หรือผลที่ต้องการ ไม่มีเลยนอกจากจะปล่อย คือ ต้องไม่มีความเป็นตัวตน แล้วแต่อะไรจะเกิด แล้วสติก็ระลึก ที่จะต้องเป็นผู้ชินต่อลักษณะของสภาพธรรมที่ปรากฏทีละทวาร และก็เป็นผู้ที่รู้ด้วยว่า สภาพธรรมทางทวารไหน

แนวทางเจริญวิปัสสนา

การเกิดในภพหนึ่งชาติหนึ่งนั้น เป็นวิบากจิต เป็นผลของกรรม ขึ้นอยู่กับว่าจะเป็นผลของกรรมประเภทใด

ถ้าเป็นผลของอกุศลกรรม ก็ทำให้เกิดในอบายภูมิอย่างเดียว, แต่ถ้าเป็นผลของกุศลกรรม ก็ทำให้เกิดในสุคติภูมิ ตามสมควรแก่กรรม ทั้งที่ประกอบด้วยเหตุ ๓หรือ เหตุ ๒ หรือ ไม่ประกอบด้วยเหตุใดๆ เลย

การเกิดเป็นมนุษย์ผู้พิการ บ้า บอด หนวกตั้งแต่กำเนิด (ผิดปกติตั้งแต่เกิด) เป็นผลของกุศลที่มีกำลังอ่อน เช่น มหากุศลดวงที่ ๘ ไม่ประกอบด้วยปัญญา มีเวทนาเป็นอุเบกขา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ

กราบนอบน้อมพระรัตนตรัยด้วยเศียรเกล้า

ชาตินี้เกิดมาแล้ว เป็นบุคคลนี้ ด้วยผลของกุศลกรรมหนึ่งในสังสารวัฎฎ์
ก่อนตายได้มีโอกาสได้สะสมความเข้าใจความจริง จากการศึกษาพระธรรมของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อขัดเกลาความไม่รู้ และอกุศลทั้งหลาย
เป็นเวลาที่มีค่ายิ่ง

ยังต้องเกิดอีก เป็นบุคคลใด ทั้งหมดเป็นหน้าที่ของธรรม ที่สะสมเป็นไป เท่านั้นจริงๆ

กราบเท้าบูชาพระคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง

ขอบพระคุณยินดีในกุศลจิตเอื้อเฟื้อคำจริงด้วยค่ะ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ