...ต้องแยกให้ออก !

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ข้อความบางตอนจากการถอดเทปวิทยุโดย คุณย่าสงวน สุจริตกุล

ท่านอาจารสุจินต์อธิบายเรื่อง "การอบรมเจริญปัญญา"

เพราะฉะนั้น ก็จะเห็นได้นะคะว่าถ้ายังไม่รู้ลักษณะของสภาพธรรม ตามความเป็นจริง ก็ไม่สามารถแยกโลกของสมมติบัญญัติ ออกจากโลกของปรมัตถธรรมได้และยังไม่เข้าใจว่าปรมัตถธรรม (จิต เจตสิก รูป นิพพาน) ว่า เป็นสภาพธรรมที่มีจริง ซึ่งไม่ต้องใช้ชื่ออะไรเลยแต่เวลาที่ไม่รู้ลักษณะของสภาพปรมัตถธรรม ตามความเป็นจริงก็มีชื่อติดอยู่ที่สภาพปรมัตถธรรมทุกอัน เช่น พอเห็นสิ่งที่ปรากฏทางตา ซึ่งเป็นปรมัตถธรรมแท้ๆ ท่านก็มีชื่อเข้าไปติดกับสภาพปรมัตถธรรมที่กำลังปรากฏโดยนึกถึงเรื่อง รูปร่าง สัณฐาน ไม่รู้ว่า แท้จริงแล้วในขณะนั้น ถ้าจิตไม่คิดเรื่องทั้งหลาย ชื่อทั้งหลาย จะไม่ปรากฏเลย ไม่คิดเลย จะไม่มีโลกไม่มีสมมติบัญญัติ ไม่มีเรื่องราว

ซึ่งท่านเข้าใจว่าจริง แต่แท้ที่จริงแล้วบัญญัติธรรมที่สมมติเป็นการนึกถึงปรมัตถธรรม (คือสิ่งที่มีจริงๆ) แต่เพราะไม่เข้าใจชื่อ จึงปิดบังและครอบงำปรมัตถธรรมไม่สามารถที่จะเห็นความจริงว่า แท้จริงแล้วสัตว์ บุคคล ตัวตน วัตถุสิ่งต่างๆ นั้นไม่มีเลยมีแต่สภาพธรรมที่เกิดขึ้น ปรากฏ แล้วก็หมดไป เท่านั้นเองเพราะฉะนั้นจึงต้องเข้าใจความคิดนะคะ ว่า ขณะใดที่มีความคิดเกิดขึ้นขณะนั้นเป็นโลกของบัญญัติ สมมติถึงสภาพปรมัตถธรรม ซึ่งปรากฏทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

การอบรมเจริญปัญญา จึงต้องรู้ตามความเป็นจริงว่าขณะที่เห็นว่าเป็นคนขณะนั้นคือ การคิดถึง รูปร่างสัณฐานของสิ่งทีปรากฏ เพราะฉะนั้นต้องแยกให้ออกให้รู้ตามความเป็นจริงว่า ถ้าขณะใด ที่มีความคิดเกิดขึ้น ขณะนั้น เป็นการคิดถึงเรื่องราว ไม่ใช่การรู้ลักษณะของปรมัตถธรรม ที่ปรากฏทางตา หู จมูก ลิ้น กาย (ไม่รวมทางใจ)

ท่านอาจารย์สุจินต์ย้ำเสมอว่า "สิ่งที่ต้องละก่อน คือ ความเห็นผิด"


ขออนุโมทนา

ขออุทิศกุศลแด่ คุณพ่อ คุณแม่และสรรพสัตว์