สนทนาธรรมที่เขาเต่า (๔) รู้ ว่า กิเลสมาก
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ประเด็นธรรม จากการสนทนาธรรมที่เขาเต่า ๑ - ๔ สิงหาคม ๒๕๓๗
การที่ รู้ ว่า กิเลสมาก นี่ดีแต่ถึงจะรู้ ว่ามีกิเลสมากเท่าไร ก็ไม่มาก เท่ากับที่ กิเลส มี ต่อให้เราพูดว่า กิเลส มีมาก ก็ยังไม่มาก เท่าที่ กิเลสมี เพราะว่า อกุศล เกิดเร็วมาก เพราะฉะนั้นประโยชน์ของการฟัง และ การสนทนาธรรมจะเตือนให้เราเข้าใจ เห็นประโยชน์ และ เห็นว่า สิ่งที่เป็น อกุศล เป็น อกุศลจริงๆ
โลภะ มีหน้าที่ติด โลภะก็ติดไปเรื่อย เห็นอะไร ทางตา โลภะก็ติดไปหมด ได้ยินอะไร ทางหู โลภะก็ติดไปหมด นั่นคือ หน้าที่ของโลภะ ทันที ที่ตื่นขึ้นมา โลภะก็เกิดแล้วขณะที่นึก ว่าจะไปห้องน้ำ ฯลฯ โลภะเกิดแล้วนั่นคือ โลภะเกิดแล้ว และ ผ่านไปแล้ว แต่ ความคิด "เรื่องโลภะ" ยังอยู่ แม้จากการศึกษา จะรู้ว่า โลภะ เกิดแล้ว แต่ โลภะ เกิดแล้ว ก็ไม่รู้ เพราะว่า การ รู้ "ลักษณะ" ของโลภะ จริงๆ คือ ขณะที่ "ถึงเฉพาะ" โลภะ ที่กำลังปรากฏ รู้ จริงๆ เช่น ขณะที่เห็นแล้ว ก็รู้ รู้ ลักษณะของสภาพธรรมที่เกิด และ ปรากฏ หลังจากการเห็น รู้ ลักษณะที่ต่างกัน ของ นามธรรม และ รูปธรรม การฟัง "เรื่องราว" ของปรมัตถธรรม ว่า มีนามธรรม กับ รูปธรรมก็จะทราบว่า โลภะ เป็นนามธรรมชนิดหนึ่งและทราบด้วย ว่า หลังจากเห็น เป็นโลภะแต่ ขณะนั้น ยังรู้ไม่ได้ เพราะว่า จะต้องรู้ "ลักษณะที่ต่างกัน"ของรูปธรรม และ นามธรรมเสียก่อน โดยที่ "ไม่มีการเจาะจง" ว่า จะรู้ รูปธรรม หรือ นามธรรม อันใดอันหนึ่ง
อย่างเช่น ทางกาย ที่กำลังกระทบ "แข็ง" ขณะนี้มีอาการที่ รู้ "ลักษณะแข็ง" ฉันใดทางตา ขณะนี้ ก็มี "ลักษณะของสิ่งที่ปรากฏทางตา" ให้รู้ ฉันนั้น เพราะฉะนั้น เวลาที่มี "ลักษณะ" ของสภาพธรรมหนึ่ง สภาพธรรมใด กำลังปรากฏ เลือกไม่ได้ หรือ เจาะจงไม่ได้ ว่าจะรู้ สภาพธรรมหนึ่ง สภาพธรรมใด
... ขออนุโมทนา ...
ขอเชิญอ่านเพิ่มเติม...
สนทนาธรรมที่เขาเต่า (๑) เรากำลังปฏิบัติ
สนทนาธรรมที่เขาเต่า (๒) การประจักษ์
สนทนาธรรมที่เขาเต่า (๓) สติปัฏฐาน ละ อภิชฌา และ โทมนัส
