สนทนาธรรมที่เขาเต่า (๒) การประจักษ์
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ประเด็นธรรม จากการสนทนาธรรมที่เขาเต่า ๑ - ๔ สิงหาคม ๒๕๓๗
ตามความเป็นจริงแล้วไม่มีใครทำอะไรได้สักอย่างหนึ่งเลย นอกจาก "ปัญญา" รู้ "ความจริง" คือ ค่อยๆ รู้ ความจริง ว่า เป็น "ธรรมะ" แต่ละอย่างๆ เป็น "ธรรมะ" ทั้งหมดเลย สี่อสงไขย แสนกัปป์ สำหรับพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้ยิ่งด้วยปัญญา.ถ้ายิ่งด้วยสัทธา ก็แปดอสงไขยแสนกัปป์ ยาก อย่างนี้ เพราะฝืนกระแสของ "โลภะ" อย่างนี้ เช่น ขณะที่เห็นแล้ว ก็จะทำอย่างอื่นทันทีโดย "สติ" ไม่ระลึกรู้ ตรงลักษณะ ของสภาพธรรม ที่กำลังปรากฎ หลังจากที่เห็นแล้ว ขณะใดที่ "จิต" อยู่ที่ "ปรมัตถธรรม" จะไม่ไปสู่ "เรื่องราว" (คือ บัญญัติ) ไม่ไปสู่ "ความเป็นตัวตน" (คือ อัตตา) ไม่ไปสู่ "ความหลง" (คืออวิชชา) "ปัญญา" จะต้องเจริญมาก จึงจะประจักษ์ ว่าการเกิดและดับ ต้องเป็น "ลักษณะ" ของนามธรรม และ รูปธรรมและที่ว่า ต้องเป็น "ลักษณะ"ของนามธรรม และ รูปธรรมก็หมายความ ว่า เมื่อ "ปัญญา" รู้ว่าเป็น นามธรรม และ รูปธรรมก็สามารถที่จะละคลาย "ความเป็นตัวตน" ได้
การประจักษ์ สภาพของธรรมะ และ ลักษณะของธรรมะเหมือนกับ การจับด้ามมีด (ที่กว่าจะสึก) คือ ต้องใจเย็นๆ ไม่ใช่ รีบที่จะเบื่อ หรือ รีบ เพราะ ต้องการที่จะรู้มากๆ ทุกสิ่ง ทุกอย่าง จะเกิดขึ้นได้ ก็เพราะว่ามี "เหตุปัจจัย" มี "เหตุปัจจัย" อย่างไร ก็ต้องเกิดขึ้น และเป็นไปอย่างนั้น เช่นเดียวกันกับ "ปัญญา" เกิดขึ้นเพราะ "เหตุปัจจัย"
"ปัญญา" จะเกิดขึ้น มากน้อยแค่ไหนนั้นก็เพราะมีการอบรม และ สะสม เพิ่มขึ้นๆ
และเมื่อ ปัญญา มีมากขึ้น จนคมกล้าปัญญา ก็ทำหน้าที่ ของปัญญา
... ขออนุโมทนา ...
ขอเชิญอ่านเพิ่มเติม...
สนทนาธรรมที่เขาเต่า (๑) เรากำลังปฏิบัติ
สนทนาธรรมที่เขาเต่า (๒) การประจักษ์
สนทนาธรรมที่เขาเต่า (๓) สติปัฏฐาน ละ อภิชฌา และ โทมนัส
