ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๒๙

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจาก ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๒๙]

๐ ไม่มีใครสามารถที่จะเอาอกุศลที่สะสมมาในจิตของตัวเองออกทิ้งหมดไปได้เลย นอกจากปัญญาที่ค่อยๆ เจริญขึ้นเท่านั้นจริงๆ

๐ ใครได้อะไรบ้าง? ก็เพียงเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส รู้สิ่งที่กระทบสัมผัสทางกาย ตื่นเต้น ดีใจ สุข ทุกข์ กับสิ่งที่ปรากฏทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจแล้วอยู่ที่ไหน ทั้งหมดนั้นอยู่ที่ไหน? ทั้งหมดนั้นดับไปไม่เหลือเลย แล้วก็สะสมสิ่งที่น่ารังเกียจมากมายมหาศาล คือ อกุศล ต่อไปอีก จนกว่าจะมีโอกาสได้ฟังพระธรรม ได้เข้าใจพระธรรม ธรรมฝ่ายดี จะค่อยๆ เจริญขึ้นเป็นไปตามความเข้าใจที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้น

๐ ตราบใดที่ยังไม่ถึงความเป็นพระอรหันต์ ก็มีปัจจัยที่จะให้เกิดอีก ซึ่งก็เลือกไม่ได้ เกิดในชาติต่อไปอาจจะไม่มีทรัพย์สมบัติ ลาภ ยศ สักการะ อะไรเลยก็ได้ หรือจะบริบูรณ์สมบูรณ์เพียบพร้อมทุกอย่าง ก็ได้ จะไปเกิดที่ไหน เป็นอะไร ก็ได้ทั้งนั้น ตามเหตุตามปัจจัย แต่ความเข้าใจธรรม มีค่ามากกว่าอย่างอื่น เพราะสามารถที่จะรู้ความจริงว่า ไม่มีเรา แต่มีธรรม ซึ่งเป็นความเห็นที่ถูกต้อง

๐ การพูดด้วยกุศลจิตทั้งหมดย่อมจะเป็นประโยชน์แก่ผู้ฟัง พร้อมทั้งเป็นประโยชน์แก่ตนเองด้วยเพราะเหตุว่าในขณะนั้นกุศลธรรมเจริญขึ้น ไม่เบียดเบียนทั้งตนเองและผู้อื่น

๐ ถ้ายิ่งเข้าใจธรรมจริงๆ ก็จะรู้ว่าการได้เข้าใจอย่างนี้ จะมีประโยชน์กว่าการที่จะเกิดมาแล้วเป็นคนเก่ง มีความสำเร็จต่างๆ มีลาภ มียศ มีสรรเสริญ แต่ไม่รู้ความจริงว่า เป็นธรรม

๐ ถ้าสะสมโลภะมา มีกำลังที่จะพอใจในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในโผฏฐัพพะ ก็จะยินดีในลาภ ในยศ ในสรรเสริญ ในสุข จนกระทั่งสามารถที่จะหลอกลวงผู้อื่นหรือกระทำทุจริตประการต่างๆ ได้

๐ ถ้าเป็นความเห็นผิดเมื่อเพียรไป ผลที่ได้ก็คือความเห็นผิด ไม่ใช่ความเห็นถูก

๐ คนที่มีความเห็นผิด ไม่ใช่เป็นโทษเฉพาะตนคนเดียวเท่านั้น แต่ก็ยังเผยแพร่ความคิดผิดออกไปสู่บุคคลเป็นจำนวนมากด้วย

๐ ความเห็นผิดมีโทษมากจริงๆ แม้ว่าจะได้พบพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างพวกอัญญเดียรถีย์ ก็ยังไม่สามารถที่จะพิจารณาในพระธรรมที่พระองค์ทรงแสดงได้ ยังคงยึดถือความเห็นผิดต่อไป

๐ ถ้าเป็นหนทางที่ผิด ก็จงอย่าได้ปฏิบัติเลย เพราะเหตุว่าไม่ได้เกิดประโยชน์อะไร นอกจากจะมีความยึดถือในข้อปฏิบัติที่ผิดนั้น ยิ่งขึ้น

๐ สภาพธรรมเป็นสิ่งที่มีจริง ถ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ไม่ทรงแสดง ย่อมไม่มีใครสามารถที่จะเข้าใจในลักษณะของสภาพธรรมนั้นๆ ได้

๐ ชาวพุทธควรจะได้ระลึกถึงหน้าที่ของตนในฐานะของชาวพุทธ ว่า ต้องศึกษาพระธรรม เข้าใจคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และเห็นว่า เป็นคำสอนที่ประเสริฐยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด ที่ควรจะศึกษาให้เข้าใจอย่างถูกต้องแล้วประพฤติปฏิบัติตามด้วย

๐ ความโกรธ ดีตรงไหน ความติดข้อง ดีตรงไหน ความไม่รู้ ดีตรงไหน ขึ้นชื่อว่า อกุศลแล้ว ไม่มีอะไรดีเลยแม้แต่อย่างเดียว

๐ เวลาที่เราเกิดความขุ่นเคืองใจในบุคคลใด นั่นแสดงว่าเราขาดเมตตา ต่อบุคคลนั้นแล้ว

๐ สะสมอกุศลไปทีละเล็กทีละน้อย ในอนาคตข้างหน้าจะไม่กระทำอกุศลกรรมหรือ?

๐ มอบตนแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยการตั้งใจฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมที่พระองค์ทรงเป็นแสดง น้อมประพฤติปฏิบัติตามพระธรรม เป็นผู้ว่าง่ายน้อมรับคำพร่ำสอนด้วยความเคารพ

๐ ขณะที่ฟังพระธรรมเข้าใจ ชื่อว่า กำลังบริโภคสิ่งที่มีประโยชน์

๐ อย่าลืมนะ .... อย่าเพียงแค่สละวัตถุสิ่งของ ต้องสละกิเลสของตนเองด้วย

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๒๘ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๒๘

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...