ความต่างของการให้สมณะกับการให้บุคคลอื่น [ชนสันธชาดก]
ความต่างของการให้สมณะกับการให้บุคคลอื่น
เวลาที่ให้คนอื่น กับให้ผู้ที่สงบจากอกุศล ย่อมมีความแตกต่าง เพราะว่าเวลาให้บุคคลที่ไม่ใช่สมณะ คือ ผู้ที่ยังโลภะ โทสะ โมหะให้สงบ เมื่อให้แล้วก็คือ ให้ไปไม่สามารถทำให้เราเข้าใจความจริงได้ แต่ถ้าเป็นสมณะ คือผู้ที่สงบได้เพราะมีปัญญา ซึ่งจะรู้ได้ก็เมื่อสนทนา ว่าต้องมีเหตุทำให้สงบได้ ถ้าไม่ได้สนทนาด้วยย่อมเสียโอกาส เพราะว่าไม่ได้รับสิ่งที่เป็นปัญญา ซึ่งเป็นเหตุทำให้เกิดความสงบซึ่งต้องเป็นธรรมที่ทำให้เราแตกต่างจากคนอื่น เพื่อมีส่วนที่จะได้ฟังเข้าใจ และไม่เสียใจภายหลัง
อ่านข้อความเตือนสติ ทั้งหมดจากชนสันธ ชาดก..
“ผู้ใดย่อมปฏิบัติกิจเหล่านี้ด้วยอุบายอันแยบคาย ผู้นั้นเมื่อกระทำกิจที่บุรุษควรทำ ย่อมไม่เดือนร้อนใจในภายหลังเลย” อุบายอันแยบคาย คือ เข้าใจถูกต้อง พิจารณาแล้วเห็นว่าถูกต้อง ถ้าไม่ถูกต้อง ก็คือไม่ได้พิจารณาด้วยความแยบคาย ซึ่งโยนิโสมนสิการ หมายถึงการกระทำไว้ในใจโดยแยบคาย ซึ่งไม่มีใครไปกระทำ แต่หมายถึง สภาพธรรม ในขณะที่ฟังเข้าใจทำหน้าที่โดยแยบคาย
...ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาในกุศลวิริยะของคุณวิทวัส ด้วยค่ะ...
