ช่วยด้วยค่ะ หนูทุกข์ใจมากน้องหมาที่รักตายจาก

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กรรมขึ้นอยู่กับเจตนาเป็นสำคัญ เมื่อไม่มีเจตนาที่จะฆ่าสัตว์ จงใจฆ่าสัตว์ ขณะนั้นไม่เป็นปาณาติบาต ไม่เป็นกรรมที่จะทำให้ได้ผลไม่ดีเพราะไม่ได้มีเจตนาจงใจฆ่า แม้สัตว์นั้นจะตายก็ตามทีครับ ดังเช่น เหยียบมดโดยที่เราไมได้ตั้งใจเหยียบ พยายามหลบแต่หลบไม่พ้นก็เหยียบมดไป จิตขณะนั้นไม่ได้มีความจงใจที่จะฆ่าสัตว์จึงไม่เป็นอกุศล-กรรมที่จะให้ผลไม่ดีครับ

เชิญคลิกอ่านที่นี่...

บาปไม่บาปอยู่ที่เจตนา

สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของๆ ตน ซึ่งสำหรับเรื่องที่กล่าวมา ไม่ได้เป็นบาป เพราะไม่ได้มีเจตนาทำร้าย ไม่ได้มีเจตนาเบียดเบียนแต่อย่างใด ส่วนสัตว์จะตาย หรือไม่ตายนั้นก็ตามกรรมของสัตว์ตราบใดที่ยังมีกิเลส ก็ยังจะต้องมีทุกข์เป็นธรรมดา ไม่ว่าใคร หรือ บุคคลใด ผู้ที่ไม่ทุกข์อีกเลย คือ ผู้ที่ดับกิเลสจนหมดสิ้น เพราะฉะนั้น หนทางที่ถูก ที่จะแก้ทุกข์ คือ เข้าใจทุกข์ที่เกิดขึ้นเป็นธรรมดา อยู่กับความทุกข์ด้วยความเข้าใจ เข้าใจว่าจะต้องทุกข์ วิธีแก้ทุกข์ จะต้องมีปัญญาความเข้าใจถูก ซึ่งปัญญาจะเกิดขึ้นได้ก็ด้วยการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม จากพระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง

ซึ่งควรพิจารณาความจริงว่า สัตว์แต่ละชีวิตก็มีกรรมเป็นของๆ ตน สัตว์ตายหรือใครจะตายก็เพราะ กรรมของตนเอง ไม่มีใครจะสามารถทำให้ใครตายได้ เมื่อสัตว์เกิด สุนัขเกิด ก็มาด้วยกรรมของสัตว์นั้นเอง และ เมื่อตายก็ตายด้วยกรรมของสัตว์ต่างคนต่างมา ต่างคนก็ต่างไป ที่สำคัญที่สุด เมื่อสัตว์ตายแล้วก็ต้องเกิดทันทีเพราะฉะนั้น สุนัขที่ตายไปแล้ว ก็เกิดแล้ว เขาก็อาจเกิดในสถานที่ดีๆ ควรจะเศร้าโศก ถึงสัตว์ สุนัข ที่ไปในสถานที่ หรือ เกิดในที่ดีแล้วหรือไม่

หากจะเศร้าโศกถึงสัตว์ที่จากไป ก็ควรคิดถึงตนเองที่จะต้องจากไป ดังเช่นสัตว์นั้น ควรที่จะไม่ประมาทในชีวิต ที่จะศึกษาธรรม อบรมปัญญา ในช่วงเวลาที่มีชีวิตที่เหลือน้อย ความตายก็ใกล้มาทุกขณะ ความตายของผู้อื่น ย่อมเป็นเครื่องเตือนให้น้อมเข้ามาในตนว่า ควรใช้ชีวิตที่ไม่ประมาท สิ่งที่ติดตัวไปได้ คือ ความดี และความไม่ดี แต่สิ่งที่เป็นที่พึ่ง คือ กุศล บุญที่กระทำ และสัตว์ หรือ ญาติที่เสียชีวิตไป สิ่งที่เป็นประโยชน์กับเขา คือ ไม่ใช่ความเศร้าโศกของเรา แต่ คือ การทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้ ซึ่งจะเป็นประโยชน์กับผู้รับ คือ ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ครับ

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ตายแล้วเกิดทันทีตราบใดที่ยังมีกิเลสอยู่ สัตว์โลกมีกรรมเป็นของของตน การเศร้าโศกเสียใจไม่มีผลต่อการจากไปของผู้ที่ละจากโลกนี้ไปแล้ว มีแต่จะทำให้ตนเอง ผ่ายผอม ซูบซีด เพราะผู้นั้นก็ไปตามกรรมของตนจริงๆ

สภาพธรรมเกิดเพราะเหตุปัจจัยจริงๆ ชีวิตประจำวันจึงไม่พ้นไปจากธรรม ขณะที่เศร้าโศกเสียใจมีจริงๆ เป็นธรรม ไม่ใช่เรา ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น บุคคลผู้ที่ยังมีความเศร้าโศกอยู่นั้นก็เพราะยังมีกิเลส ยังมีความติดข้อง ยินดีพอใจ ยังมีอวิชชาอยู่ จึงต้องมีความเศร้าโศกเป็นธรรมดา เมื่อมีความติดข้อง ผลที่ตามมาคือ ความเศร้าโศกเสียใจเมื่อสิ่งที่ติดข้องนั้นพลัดพรากจากไป แต่เมื่อได้อาศัยการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมตามที่พระผู้มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ย่อมจะทำให้เข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริงว่า เป็นสภาพธรรมแต่ละหนึ่ง ที่เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป ไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน และเป็นความจริงที่ว่าขึ้นชื่อว่าสัตว์โลกแล้ว ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า ด้วยกันทั้งนั้น เมื่อมีชาติ ชราย่อมติดตาม พยาธิก็ครอบงำและท้ายที่สุดก็ถูกมรณะคือความตายห้ำหั่น ไม่มีใครรอดพ้นได้เลย

จากกรณีการตายของสัตว์อื่น ของคนอื่น ก็สามารถพิจารณาได้ว่า ในที่สุดเราก็จะตายเหมือนกัน ไม่ใช่ตายแต่คนอื่น ก็จะเป็นเครื่องเตือนใจตนเองอยู่เสมอ เพื่อเป็นผู้ไม่ประมาทในชีวิต ไม่ประมาทกำลังของอกุศล และไม่ประมาทในการเจริญกุศล ซึ่งรวมถึงการอบรมเจริญปัญญาเพื่อความเข้าใจถูก เห็นถูกยิ่งๆ ขึ้นไปด้วย ครับ

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

หนูเคยเลี้ยงแมว แต่ต่อมาน้องแมวของหนูถูกวางยาตายค่ะ (แมวตัวนั้นตายไปนานแล้วค่ะ แค่เอามาเล่าให้เจ้าของกระทู้ฟัง ว่ายังมีอีกหลายคนเลยค่ะ ที่ต้องอยู่ในเหตุการณ์ที่สัตว์เลี้ยงที่รักมากตาย) ช่วงนั้นหนูร้องไห้นานเป็นเดือนเลย (เพราะรักมาก) ทำได้ในตอนนั้นก็คือสวดมนตร์ทำบุญอุทิศกุศลไปให้น้อง จนเมื่อบังเอิญฝัน คือฝันว่าน้องเขาอยู่ในที่ที่สงบสุข เขาแตกต่างจากตัวหนูเลยที่กำลังเศร้าโศกคิดถึง หลังจากที่ฝันนั้น หนูก็ค่อยๆ คลายความเศร้าลงเลยค่ะ และหนูมานึกอีกที น้องเขาคงไม่ชอบ ถ้ารับรู้ได้ว่าเรากำลังเศร้าโศก ในทางกลับกัน ไม่ว่าจะสัตว์หรือคนที่จากไปแล้ว ย่อมไม่อยากเห็นภาพคนข้างหลังที่เศร้าและทุกวันนี้ เมื่อตัวของหนูเองนึกถึงว่าน้องแมวกำลังมีความสุข ก็ค่อยๆ คลายความเศร้าไปได้ในระดับนึงค่ะ และรู้สึกร่วมยินดีดีใจกับน้องแมวอย่างมาก ที่อย่างน้อย ก็ไม่ต้องชดใช้กรรมที่ไม่ดี (เพราะภูมิสัตว์เป็นผลของอกุศลกรรม) และเมื่อเวลาผ่านไปนาน ก็จะไม่ค่อยเศร้าค่ะ แต่ทุกวันนี้ มีเพิ่มอีกหลายตัวเลยที่ได้จากไปแล้ว และอย่างน้อยน้องเขาก็ไม่ต้องทุกข์เจ็บปวด และน้องเขาแค่อาจมาเกิดใช้กรรมที่ไม่ดีเท่านั้น ลองอ่านในพระสูตรดูนะคะ ที่ในพระสูตรได้บรรยายถึงความงดงามวิจิตรของบนสวรรค์ มันจะยิ่งทำให้เราได้คลายเศร้าและกลายเป็นร่วมยินดีแทนค่ะ และการที่เราได้อุทิศกุศล ไม่ว่าจะอุทิศให้สัตว์ หรือวิญญาณ หรือแม้แต่เปรต ก็ยังสามารถกลายเป็นเทพธิดานางฟ้าได้เลยค่ะ

เรียน ความเห็นที่ 3 ครับ

ตายแล้วเกิดทันที

วิญญาณ กับ จิต เป็นสภาพธรรมอย่างเดียวกัน

ขณะที่กำลังฝัน

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

อบรมปัญญาให้เข้าใจความจริง จะเป็นประโยชน์ทั้งชาตินี้ และชาติต่อๆ ไป กุศลที่ทำได้เสมอๆ คือ การฟังพระธรรมที่พระอรหันตสัมมาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง มีคุณค่ามหาศาลสำหรับชีวิตที่ต้องเดินทางต่อไป อีกแสนไกล และกันดาร

ขอเชิญศึกษาพระธรรม...

รวมลิงก์เมนูต่างๆ ในเว็บไซต์

พระไตรปิฎก

ฟังธรรม

วีดีโอ

ซีดี

หนังสือ

กระดานสนทนา

การที่ได้มีโอกาสศึกษาพระธรรม ฟังพระธรรม ทำให้มีความเข้าใจตามความเป็นจริงว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นเพียงสิ่งที่ปรากฏแล้วก็หมดไป ไม่ว่าจะเป็นทางตา ทางหูทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ จิตทุกขณะเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป หมดไป ไม่มีอะไรเหลือเลยจริงๆ จากภพหนึ่งไปอีกภพหนึ่ง ดังนั้น เมื่อเป็นเช่นนี้ สิ่งที่ควรสั่งสมไปทุกภพทุกชาติ นั่นก็คือ กุศล (รวมถึงการอบรมเจริญปัญญา ในชีวิตประจำวันด้วย)

เกิดแก่เจ็บตาย เป็นเรื่องธรรมดาครับ ผมเองก็เสียใจเหมือนกัน น้องหมาที่รักเพิ่งตายจากไปเมื่อ 2 สัปดาห์ที่แล้ว ผมก็สวดมนต์ให้เค้าไปสู่สุขคติครับ

เรียน ความเห็นที่ 6 ครับ

ตายแล้วเกิดทันที

ภูมิซึ่งเป็นที่เกิด เป็นไปตามกรรม

เลือกเกิดไม่ได้ ต้องเป็นเพราะกรรม

เลือกเกิดไม่ได้ [๔] - เหมือนเลือกเกิดได้

สวดมนต์ เพื่ออะไร