ถูกมดกัด......
เวลานั่งสมาธิ แล้วถูกมดกัด ผู้ปฏิบัติควรปล่อยให้มดกัดต่อไปเพื่อฝึกขันติ ความอดทนและดูเวทนาความเจ็บปวด หรือว่าเปลี่ยนอริยาบถเสีย ขอข้อคิดเห็นในการปฏิบัติที่ถูกต้องด้วยค่ะ
นั่งสมาธิเพื่ออะไรหรือคะ นั่งสมาธิเป็นการปฏิบัติธรรมหรือไม่ หาคำตอบจากในเวปไซด์บ้านธัมมะได้นะคะจาก ผู้ที่เคยนั่งสมาธิมาก่อน
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
ข้อคิดเห็นในการปฏิบัติคือ ขณะนี้มีสภาพธรรมอยู่แล้วในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะเดินยืน นั่งหรือนอนสภาพธรรมก็มีอยู่ตลอดเวลา จึงควรเข้าใจว่าการอบรมปัญญาคือ การฟังให้เข้าใจถูกว่า ธรรมคือสภาพธรรมที่มีจริงมีอยู่ในชีวิตประจำวัน จึงไม่ต้องไปหาโดยการนั่ง แต่เมื่อเข้าใจขั้นการฟังแล้ว ธรรมคือสติและปัญญาจะทำหน้าที่เองคือ เกิดขึ้นรู้ความจริงของสภาพธรรมที่มีอยู่ในชีวิตประจำวันว่าเป้นธรรมไม่ใช่เรา โดยไม่ต้องไปเลือกหรือจะทำเพื่อไปหาธรรมหรือรู้ธรรม ขณะที่เลือก ขณะที่จะดูสภาพธรรม ขณะนั้นไม่ใช่สติและปัญาเพราะขณะนั้นเป็นความต้องการที่อยากจะรู้ จดจ้องในสิ่งที่เกิดขึ้น
ดังนั้นจึงไม่มีคำว่าผู้ปฏิบัติ เมื่อเข้าใจถูกเพราะเป็นธรรมทั้งหมด ธรรมปฏิบัติ ทำกิจหน้าที่ ขณะที่จะปฏิบัติก็ลืมความเป็นอนัตตาว่าทุกอย่างต้องมีเหตุปัจจัยที่จะเกิด แม้สติและปัญญา ไม่มีใครที่จะทำให้สติและปัญญาเกิดได้ตามใจชอบครับ แต่สติและปัญญาจะเกิดเพราะฟังพระธรรม ฟังให้เข้าใจว่าธรรมคืออะไร
ขณะนี้ไม่ถูกมดกัด แต่มีธรรมหรือเปล่าครับ มีแต่ไม่รู้ ดังนั้นเมื่อไม่รู้ในขณะนี้ ไม่เข้าใจหนทางการอบรมปัญญา จะไปรู้ขณะที่มดกัดหรือไปนั่งก็เป็นไปไมได้เลยครับเพราะปัญญาไม่ได้เกิดจากการนั่ง แต่เกิดจากการอบรมปัญญาขั้นการฟังให้เข้าใจถูกในความจริงของลักษณะของสภาพธรรมครับไม่มีตัวเราที่จะปล่อยให้มดกัด ไม่มีตัวเราที่จะไปมีขันติ เพราะเป็นธรรมและเป็นอนัตตา
ขออนุโมทนาครับ
ขันติไม่ได้อยู่ที่ปล่อยให้มดกัด ต้องรู้จักสิ่งที่สบาย ที่ไม่ทำให้ตัวเองลำบาก ขันติหมายถึง
การอดทน อดกลั้นที่จะไม่เป็นอกุศล ต้องเป็นกุศลที่ประกอบด้วยปัญญาเป็นไปเพื่อละค่ะ
ถ้านั่งหลับตา แล้วมดกัด ก็ลืมตา
แล้วก็ปัดมดไป (เพราะคงจะเจ็บ และคัน) แล้วก็เกา ซิคะ
ไม่ต้องดูเวทนา เวทนาเป็นความรู้สึกค่ะ ดูคงไม่เห็นเวทนา
คงเห็นแต่มด เท่านั้น
(เปลี่ยนอิริยาบถ บ้างก็ดีค่ะ เพราะนั่งนานคงเมื่อย)
ขอบพระคุณทุกท่านที่ให้คำตอบและข้อคิดต่างๆ ที่เป็นประโยชน์ จริงๆ แล้วที่ดิฉันถามก็อยากจะช่วยเพื่อนดิฉัน เรื่องที่เขาปฏิบัตินั่งสมาธิทุกวันแล้วจะถูกมดกัด อยากให้เขามีความเข้าใจให้ถูกต้อง ไม่อยากให้เขาปฏิบัติไปผิดๆ ดิฉันพยายามอธิบายสิ่งที่เขาปฏิบัตินั้นมันไม่ถูก เพราะฟังธรรมจากอจ. สุจินต์จึงรู้ว่าไม่ใช่ เคยแนะนำให้เขาฟังธรรมบ่อยๆ เขาก็บอกไม่ค่อยมีเวลา สงสัยคงต้องแล้วแต่เหตุปัจจัย เขาคงสะสมมาแบบนั้นจึงชอบนั่งสมาธิมาก
นั่งสมาธิ ก็คือการนั่งหลับตาธรรมดาๆ แต่เราก็กลับชอบไปเรียกว่าเป็น การปฏิบัติธรรมถ้าได้ศึกษาแล้วรู้คำที่เป็นรากศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีแล้ว ก็น่าจะช่วยตัดปัญหาจากความไม่เข้าใจข้อปฏิบัติได้มากทีเดียวครับ แต่ถ้าเขาไม่สนใจ ใครจะบอกยังไง ก็ไม่มีทางสำเร็จ เปลี่ยนผู้อื่นทั้งชีวิตก็ไม่มีทางที่ใครจะเปลี่ยนเขาได้ เขามาตามการสะสมของเขา (กุศล/อกุศล) เราก็มาตามการสะสมของเรา (กุศล/อกุศล) แต่เพราะไม่รู้ทั้งคู่ก็เลยเป็นเขา เป็นเรา ฉะนั้น ก็เปลี่ยน ด้วยการเริ่มที่จะเข้าใจความจริงที่เกิดกับตัวเองจริงๆ จากนั้นก็จะเริ่มเข้าใจผู้อื่นด้วยความตรงและชัดเจนขึ้น เพราะความจริงแล้วทุกอย่างไม่เป็นเขา เป็นเรา เป็นแต่เพียงธรรม ค่อยๆ สะสมความรู้ด้วยการศึกษาพระธรรมต่อไปดีกว่าครับ
ขออนุโมทนาความคิดเห็นที่ ๘ คนมักจะทำเรื่องง่ายๆ ให้เป็นเรื่องยากและมักหาทางหาวิธีในการปฏิบัติ ซึ่งครั้งหนึ่งผมก็เป็นคนหาทางหาวิธีเหมื่อนกัน แต่มีคนหมู่มากที่พบว่าทางและวิธีไม่มี เสียเวลาหาไปตั้ง ๓๐-๔๐ ปี ผลสุดท้ายพบว่า ในการปฏิบัติธรรมนั้น มีแต่สังขารขันธ์ปรุงแต่งไม่สามารถบังคับได้ ไม่มีทางหรือวิธีที่มีหรือใช่เราปฏิบัติได้ ครับ